Zima, zima, śnieg, śnieg, śnieg!!!

 Jest! Wreszcie przyszła!! Biała i cicha, lekko mroźna i pachnąca. Zasypało, pobieliło, rozjaśniło. Trzeba się nachapać bo nie wiadomo jak długo nas zaszczyci swoją obecnością.  

Pierwszy śnieg spadł gdy byłam jeszcze u siostry. U siostrzyczki bardziej się staram dbać o zdrowie, gotuję delikatniej, biorę lekarstwa systematyczniej, więcej czytam niż oglądam, mniej się zamartwiam,  żyję spokojniej i rozsądniej ... U niej nie myślę o tym co i kiedy muszę zrobić, codzienność i obowiązki zostają w mieszkaniu, tutaj jestem tylko siostrą i to nie zawsze starszą. Wychodzę na dwór codziennie, dwa razy dziennie, w południe i wieczorem na spacer z psinką, do czego bym się nie zmusiła w moim miasteczku.
Wracałam do siebie w mgle i padającym śniegu a każde autko jadące z naprzeciwka obryzgiwało mnie pośniegowym błotem od dołu do góry, ledwo nadążały wycieraczki. Dojechałam wreszcie z duszą na ramieniu bo ostatnio już dwa razy wywaliło mi bezpieczniki od pompy paliwa i trzeba pomyśleć o wymianie a ja nie wiem czy jeszcze chcę inwestować w 21 letnie, śliczne choć stareńkie autko.Ale dojechałam szczęśliwie, rozpakowałam się, zaprowadziłam autko do garażu, gdzie na szczęście uczynny sąsiad odśnieżył wjazd. A potem podładowałam aparat i poszłam na spacer dookoła osiedla. Nazajutrz znowu wyszłam dopołudnia na krótki spacer bo aż żal siedzieć w mieszkaniu, gdy za oknem takie widoki. A po południu ubrałam się ciepło i poszłam hen, choć niezbyt daleko ale w ciekawe okolice, wokół Zespołu pałacowo parkowego Lubomirskich. Wstąpiłam do biblioteki, bez listy więc nic nie wybrałam ale za 2 zł kupiłam "Skandal z Modiglianim" Folletta a w sklepie za 10 zł "Aferę" Grishama. Następnego dnia wcześnie rano ale już w słońcu, poszłam na badania i po zaświadczenie o braku przeciwwskazań do zabiegu. Zrobiłam przed wyjściem kilka fotek białej zimy za oknami. Mimo że do przychodni mam niedaleko, oczy łzawiły mi bardzo, łzy płynęły po policzkach, na szalu miałam dwie, wielkie, mokre plamy. Wczesnym popołudniem wyszłam jeszcze raz w ciemnych okularach ale bez aparatu, w ostrym słońcu to nie był przyjemny spacer, mocno rozbolała mnie głowa. Po powrocie pstryknęłam jeszcze kilka fotek niewinnej zimy w słońcu, zza okien od wschodu i od zachodu, roziskrzonej i brylantowej (iskry i brylantowe błyski mi nie wychodzą na zdjęciach). Zrobiłam grzanki w nowym, starym piecyku, popiłam ciepłym mlekiem i siadłam do pisania posta.
Na pewno na skraju jest jeszcze ładniej, śliczniej i cudowniej ale przed wizytą u kardiologa i przed zabiegiem czeka mnie jeszcze sporo terminowych przygotowań, badań, wizyt więc narazie tylko sobie wyobrażam i przypominam jak było dwa lata temu .