Huczne, ogniste i radosne było zakończenie wakacji nad Zalewem. Imprezka zainicjowana przez 'komitet' w wersji open czyli zorganizowali stół, światło i muzę a ludzie, zwabieni ogniskiem, śmiechem i muzyczką ciągnęli jak ćmy do światła czy jak pszczoły do nektaru. Nabuzowani muzyczką, gorącem ogniska i okowity znosili przekąski i zakąski, drwa i pniaczki, by karmić ciała i ogień. Tańce, hulanki, swawole skończyły się dopiero wtedy gdy rozładowały się baterie w muzyczce ale jeszcze można było posiedzieć w kręgu stołu lub ogniska, by się wyciszyć i popatrzeć w rozgwieżdżone niebo lub na światła odbijające się w wodzie.
A wieczór wcześniej i u mnie było ogniście i radośnie, bo prawie skończyłam, przewidziane na ten rok, bieżące prace konserwacyjno - eksploatacyjne na jednej, zachodniej, najbardziej zniszczonej ścianie. Sama pomalowałam okiennicę na zielono, ściany czekają na wnuka, bo drabina nieprofesjonalna, kiwa się na boki.
I nacieszam się kolorami i zbiorami, by mi wystarczyło zdjęć na zimowe dni i noce. Plonów nie mam dużo, nie wystarczy na przetwory i słoikowanie, bo ja tylko wsadzam i wsiewam. Nie nawożę, nie podlewam, nie pielę, nie wyrywam chwastów do gołego, nie spulchniam .... taki mój wariant rewolucji źdźbła słomy Fukuoka. Ma mi wystarczyć, by zerwać prosto z krzaka i prosto do buzi to, co można na surowo ( nie myję bo nie pryskam) i ewentualnie ugotować na obiad lub kolację prostą strawę z tego, co zbiorę rankiem, po rosie, na bosaka. Do przyprawiania mam czosnek, seler, szczypior, koper, lubczyk, rozmaryn, tymianek, miętę, bazylię, oregano .... a z nimi nawet ziemniaczki, makaron, kasza, ryż czy każde mięsko smakują znakomicie ( te produkty nie zbieram tylko kupuję).
I polecam pomidorki koktajlowe dla leniwych i nie wymagających, Rosną dorodnie i obficie, wysoko i szeroko, bez podlewania, psikania, obrywania, doglądania. Z jednego krzaka jem od połowy lipca, chociaż nie do syta. Za rok posadzę na oknie, na balkonie, od południa i od zachodu.
