Pierwsza wyprawa zaczęła się pechowo, bo autko nie zapaliło, chociaż próbowałam aż do rozładowania zupełnego. A zależało mi, bo po pierwsze byłam umówiona z fachmanem a po drugie gdy planuję jechać autkiem na kilka dni, pakuję się inaczej, spontanicznie i bez planu. Do koszyka wygarniam z lodówki co tam jest, np. rondel z resztą zapiekanki, napoczętą butelkę mleka, kartonik śmietany, soku. Jakiś napoczęty chleb, jakieś masło, serek, jakieś warzywa, jakieś jajka - waga nie ma znaczenia bo jadę autkiem od domu do chatty. Więc jeszcze zamrożone żeberka i torbę wypranych rzeczy. Czasem roślinki zakupione w międzyczasie, często zaszczepki zdobyte na spacerach. A czasem nawet uzbierane ostatnio obierki warzywne, skorupki z jajek, jajniki tekturowe i inne bio. I gdy nagle up, autko odmawia posłuszeństwa, kaprysi i świruje a jam już spontanicznie spakowana, to gorzej gdybym planowała przejazd tam trzema autobusami. Bo trzeba się rozpakować, powkładać z powrotem do lodówki i zamrażalki, do doniczek i do pojemników. A gdy były wcześniej jakieś plany powiadomić zainteresowanych o opóźnieniu. Dobrze, gdy wyjazd planowany był dopołudnia, jest jeszcze szansa na złapanie połączenia tych trzech busów. Więc musiałam wypakować wszystko, przepakować się w koszyk i torbę i wyruszyć w drogę. I oczywiście czekać w mieście wojewódzkim na połączenie. Ale za to w jakim ciekawym miejscu! Widzicie busiki przy kościele? Tutaj czekałam.
Na krzyżówce znowu musiałam poczekać ale tym razem nie w mazi śniegowej i nawet nie tak długo.
Przyszłam na skraj właściwie już o zmierzchu, nagrzałam tylko chattę, podgrzałam zapiekankę i zanurkowałam w kołdry i w "Zew Natury"
Pierwsze dni na skraju jesienne i mgliste, nie zachęcają do aktywności ale na szczęście codziennie koło południa przejaśnia się i robi nawet słonecznie, na chwilę, pozwalając pobawić się nowym aparatem i zrobić mnóstwo zdjęć dla pamięci. Bo niezadługo będzie tu całkiem inaczej, na tej południowej ścianie.
Potem powrót do cywilizacji i trzy dni w mieszkaniu bo lekarz, recepty, fryzjer, autko, akumulator, opłaty i inne takie cywilizacyjne powinności. Ranniki jeszcze sprzed dwóch tygodni, azalia od Czesi i jeden pomidor za prawie 3 zł - takie tam fanaberie przedwiosenne.
Okazało się, że autko mimo pełnoletności nie całkiem kaput, wystarczyło narazie doładować akumulator. Więc po trzech dniach znowu na skraj, przemyśleć sprawę okien i okiennic, przenieść drewno spod południowej ściany, powycinać zeszłoroczne badyle i je spalić na wielkim ognisku. Ale tu całkiem inna pora, teraz zima na całego, wszystko zamrożone i pobielone.
Mimo to plan minimum wykonany i dużo było czasu na spacery bliższe i dalsze, czytanie, suszenie, przypiekanie, gotowanie..... A dni były i pochmurne i słoneczne, chociaż przez 5 dni śnieg się nie stopił całkiem i mróz nie puścił ziemi z okowów. Ale kotki leszczynowe zaczęły już dyndać i w plamach słońca coś się wykluwa.
