Mam marzenie i nie waham się go zrealizować

Więc jednak nie zaniedbane i zarośnięte działki, czarowne ruinki, kwadrans spacerkiem od Rynku ale jednak RODos. Zaczęło się tydzień temu od spaceru po działkach Solidarność. Zobaczyłam takie ogłoszenie.
Po powrocie zaraz zadzwoniłam i umówiłam się nazajutrz na oglądanie. Plusy to działka w bardzo dobrym punkcie i wielka weranda. Minusy to mały domek i działka zaniedbana. I przede wszystkim cena powalająca. Ale po rozmowie z Panią Lucyną da się wyczuć, że cena do negocjacji więc dwa plusy i dwa minusy nadal się równoważą. Pojedziemy tam z Halinką i pogadam z sąsiadami.

W internecie znalazłam też na sprzedaż drugą działkę w ROD Solidarność ale nie mogłam się skomunikować z właścicielką. Udało się dopiero nazajutrz co uznałam za dobry omen. Plusy to cena i dobre miejsce a minusy to mała weranda i duże zaniedbanie. 
Właścicielka podała mi nr działki wiec postanowiłyśmy pojechać tam w sobotę, oglądnąć jedną i drugą zza ogrodzenia i porównać. Ta pierwsza już znajoma, nie zawiodła ale ta druga to jakieś nieporozumienie. Bardzo, bardzo zaniedbana. Jakby inna działka, pewnie zdjęcia robione lata temu.

Dwie rozbieżne oferty więc postanawiam pobuszować w internecie. Znajduję dwie działki atrakcyjne ale w ROD Podlesie. Sprawdzam to Podlesie a Halinka tam jedzie popatrzeć co i jak, gdzie to jest i jaki dojazd. Wraca z dobrymi wiadomościami. Okolica dużo lepsza, dojazd gorszy ale możliwy. Plus te dwie z internetu jeszcze pięć dodatkowych do sprzedaży. Pofociła kilka.

Więc ja tam jadę porozglądać się trochę. Mam do oglądnięcia 2 + 5 działek i jeszcze dwie z polecenia. Schodzi kilka godzin, mam mętlik w głowie, zmęczone nogi i kręgosłup ale mam wytypowaną jedną, która zanęciła mój rozum i serce, chociaż nie wygląda najpiękniej.

Umawiam się z właścicielkami na oglądanie działki i domku i czekając robię dwie fotki zza płota. A potem jeszcze kilka w obecności właścicielek. Mam teraz noc do zastanowienia się. Popołudniu Siostra tam jedzie na rowerku sprawdzić te moje wrażenia i mówi ostrożnie, że może być, być może. 

Rano, po niezbyt przespanej nocy budzi mnie telefon. Dzwoni mama właścicielki, pyta o wrażenia i decyzję. A ja jestem jeszcze w rozterce, chociaż na tak, proszę o czas do wieczora. Skrupuły dotyczą właściwie tylko tego, czy będę mieć siłę i ochotę do zadbania o wymarzoną działkę. Halinka mi mówi, że jak marzenie silne to trzeba iść za jego głosem więc już popołudniu oddzwaniam, że tak, chcę mieć tę działkę i ten domek. Równo tydzień mi zajęło poszukiwanie i właściwie decyzja podjęta, choć jeszcze nie zapadła. Ale sprawdzam konta w bankach, planuję część leśną, sortuję żółte w gołębniku bo już mam wizję, że na działce będzie żółto i słonecznie ( słoneczniki też będą i różne żółte kwiaty).
Bo uciekając od upałów do klimatyzowanej izby (od maja do sierpnia), będę bywać na tej działce raczej od września do listopada i od marca do kwietnia a wtedy żółte niezbędne. A gołębnik będzie już tylko biało niebieski. Klamka zapadła, 27 września, dokładnie w rok od przeprowadzki do miasta M, mam działkę i domek, przepisany notarialnie. Marzenie spełnione i to z symboliczną datą!

Jest radość ale też i refleksja, że teraz już nie mam marzenia, tylko kłopoty i radości właścicielki nieruchomości. Pojechałam tam zaraz po przelewie i podpisaniu umowy notarialnej, mimo lekkiego przeziębienia. Przez trzy godziny sprzątałam po swojemu i uzbierałam wielki wór śmieci. A potem przyjechała siostra i przy ognisku zjadłyśmy na tarasie babeczki, które przywiozła. Nazajutrz przeziębienie się rozwinęło, katar, kaszel, bolące gardło, przez kilka dni zakaz pracy na mojej nowej zabaweczce. Była też wpadka, a jakże, zostawiłam w banku lub u notariusza notes z hasłami do konta. Zaraz po powrocie zmniejszyłam limity wypłat a nazajutrz zmieniłam hasło.

Infinity?

Infinity to znaczy nieskończoność a co znaczy 88 czyli dwie nieskończoności, niechby i pionowe? Czy to znaczy absolutny koniec? Oczywiście, jak każda 77 latka (dwie kosy), czasem myślę o starości i śmierci. W roku moich 77 urodzin (i wieku śmierci mojej Mamy), postawiłam sobie cel, granicę i barierę - pożyć do 88 lat. Nie więcej i nie mniej. To zuchwałość ale może jakoś da się to zrobić? Narazie nie wiem jak. Wydaje mi się, że wystarczy nie mieć miejsca i czasu na smutki i depresje a mieć plany i marzenia na jeszcze 10 lat. Ochota jest - więc do dzieła! Na porannych spacerach z psem zaczynam wyszukiwać takie działki kwadrans spacerkiem od Rynku. Przystaję, focę i marzę. Wyszukuję takie zaniedbane i zarośnięte bo takie potrzebne mi są do marzeń.

Marzy mi się taki scenariusz: mieć 88 lat, usnąć i nie wstać. Odejść spokojnie we śnie, nie kłopotać nikogo. A dlaczego 88? Bo idąc na emeryturę w wieku 56 lat, po 32 latach pracy żartowałam sobie, że tyle też lat mam odebrać sobie na emeryturze. No i 88 to takie dwie pionowe nieskończoności. Nie będę już wtedy ani starką, ani staruszką ale staruszeczką, stareńką. No i w wieku 88 lat zmarł Alain Delon, idol mojej młodości, który tak mówił: A. Delon: "Opuszczam ten świat bez smutku. Życie już mnie nie pociąga, widziałem i przeżyłem wszystko. Nienawidzę obecnej epoki, mam tego dość" Ja nie nienawidzę nic i nikogo, nawet obecnej epoki, chociaż nie podoba mi się cyfryzacja i komputeryzacja, uzależnienie od mediów społecznościowych i komórek, betonoza i .....ale "życie już mnie nie pociąga," widziałam i przeżyłam wiele. 

Wolność czy swoboda, wolność a swoboda, wolność i swoboda a może wolno czy swobodnie. A może to jedno i to samo tylko od wschodu czy zachodu. Tak czy siak, okna na świat mam tu kolorowe i ciekawe. 

Materiał do przemyśleń. Kto jeszcze pamięta "17 mgnień wiosny" i Stirlitza? Ale w tym roku, obserwując wieloletnie, paliatywne odchodzenie Henia i Władzi, zmieniam zdanie. 88 to za dużo. Więc może 82 czyli czas pracy w RN, jeszcze 4 lata mobilizacji i większych pieniędzy. Więc już nie zarośnięte działki, czarowne ruinki. Teraz to co mam czyli trzy różne piecyki na ogień i zieleń dookoła. Reszta niech zostanie w sferze marzeń bo te też są potrzebne, gdy się już nie planuje. Chcesz rozśmieszyć Boga ......