I już po ... garażu

W grudniu 2021 obiecałam dać autko wnukowi na 18 urodziny. Warunkiem przekazania fizycznego było zrobienie przez niego prawa jazdy. Jesienią 2022 roku oddałam i przekazałam autko wnukowi a niespełna pół roku później sprzedaję garaż. Szybko się pożegnałam z prywatną komunikacją a te kilka miesięcy dały mi pewność, że mi autko niepotrzebne (no może kiedyś Smart na spółkę z siostrą). I okazało się, że komunikację miejską mam już od dawna za darmo z uwagi na sędziwy wiek. Jak to wszystko dobrze się składa. 

       O ile sprawa kupca garażu układała się nadzwyczaj szybko, za szybko nawet, to już dokumentacja do aktu notarialnego jak po grudzie. Jeszcze kilka lat temu to co mam by wystarczało ale teraz potrzebne jakieś dodatkowe papiery. A to wypis z rejestru gruntu w KW, a to wyrys z mapki ewidencyjnej, a to zaświadczenie czy jest plan zagospodarowania przestrzennego, a to czy działka jest objęta planem urządzenia lasu. A każdy z dokumentów w innym miejscu miasteczka i miasta. I w prawie każdym trzeba się dodzwonić by dostać numerek i umówić na na wizytę. 

       Może to i dobrze, bo mam czas by spokojnie przepatrzyć co tam w garażu uzbierałam przez lata a zwłaszcza co tam przywiozłam niedawno z chatty na skraju. I dobrze się składa, że za niemały grosz zleciłam uprzątnięcie swojej piwnicy bo mam teraz sporo miejsca do przeniesienia przydasiów i pamiątek z garażu, oczywiście po dokładnym ich przesortowaniu. Ale to, jak zwykle, wcale niełatwe. I okazało się, że teraz mam wprawdzie pusty garaż ale zapełnioną do połowy piwnicę.  

15 dzień lutego 2023 roku, dzień po Walentynkach, środa - Oj, ale się działo!!! O 11 tej u Notariuszki sprzedaję garaż, dostaję gotówkę, przekazuję klucze. O 12 tej wracam do mieszkania i przeliczam gotówkę układając ją na stole, nacieszając się tym widokiem i nawet robię zdjęcia. O 13 tej jadę do miasta z duszą na ramieniu wpłacić gotówkę ( pełną pękatą kopertę) na swoje konto. O 14 tej dzwonię do sąsiadów by pomogli w przeprowadzce i umawiam się na 16.30 pod już nie moim garażem. O 15 tej wracam z miasta do miasteczka i mieszkania by zrobić przelew dla córeńki. O 16 tej czekam na kuriera w sprawie skarpet. O 16.30 idę pod garaż, jest tu już sąsiad Zbyszek. Rozpalamy grilla bo ja w ostatniej chwili pomyślałam, by zrobić pożegnanie. Powoli schodzą się sąsiedzi i nowi właściciele. Pogoda cudna, warunki spartańskie, czteropaki piwa i kiełbaski czekają chociaż zapomniałam o chlebie. W międzyczasie meni pakują moje przydasie i przewożą je do piwnicy. Przyjęcie bufetowe trwa do późnego wieczora, dyskusje ostre ale przyjazne, kilka osób a różne poglądy. Na jutro został do zabrania tylko grill i spisanie stanu licznika ee.  

Odgrzebałam stary cytat który kiedyś mnie uspakajał i inspirował przy podejmowaniu decyzji: 'To albo coś jeszcze lepszego, stanie się dla mnie rzeczywistością (albo: Z tej sytuacji wyniknie tylko coś dobrego) - w całkowicie zadawalający i harmonijny sposób, ku pożytkowi i najwyższemu dobru wszystkich, których to dotyczy. Wszystko jest jak ma być"   A Ola akurat napisała Hymn na Tłusty Czwartek z takim refrenem " Wcinaj pączki póki czas, może to ostatni raz? Pitu pitu, granie w banię, co się ma stać to się stanie" To samo tylko w pigułce. Tutaj ten wiersz, słodko gorzki ale prawdziwy do bólu. Przeczytajcie koniecznie. Ja go tu zamieściłam za zgodą Oli by sobie do niego wracać co jakiś czas. Przytulam Cię Oleńko. 

Tym razem ku pożytkowi i najwyższemu dobru Asi i Dżeja. I Moniki i Wieśka bo życzę im zadowolenia z posiadania i użytkowania już niemojego garażu.