Rekonwalescencja czy leniuchowanie.

Tęsknię za chattą, za śniegiem, za ogniem, za dymem z komina, za spacerami po lesie, za kokonem z koców i kołder w chłodnej izbie, za zmierzchową chwilą na tarasie, za jedzonkiem zapiekanym na płycie piecyka ..... Miły sąsiad W przysłał mi fotki z telefonu na telefon ale zeszło kilka dni zanim przeniosłam je na komputer i jakość ich marna, nie wiem czy z powodu moich słabych umiejętności czy walorów mojego sprzętu. I teraz nie wiem, czy te zdjątka wzmogły moją tęsknotę czy uspokoiły mnie, że na skraju cisza i spokój i chatta zaopiekowana. 

Po czasie intensywnym przyszedł do mnie czas leniwy, spokojny, bez stresów i wyborów. A co, trzeba się porozpieszczać, zwłaszcza gdy jest okazja ku temu, usprawiedliwić taką stagnację. Wstaję kiedy chcę, bo mogę, mierzę ciśnienie ciśnieniomierzem z opaską powyżej łokcia, jeszcze w łóżeczku. Też w łóżeczku zakraplam oko, najpierw Tobrosoptem a po kwadransie Yelloxem.  Potem niespiesznie wstaję i przygotowuję nie zawsze lekkie śniadanie, bo chcę i mogę, choć nie powinnam. I już prawie południe, coś króciutko poczytam, coś leciutko pooglądam, codziennie delikatny spacer oczywiście z aparatem i już czas na drugie zakraplanie Tobrosoptem. Teraz mam ze dwie godziny spokojności bez planów, no chyba że plan co na obiad i do trzeciego zakraplania a to jest akurat tyle czasu by posłuchać na YouTube składanek takich jak np. Wywar z przywar - Poniedzielskiego, Osiecka - Rozmowy o zmierzchu i świcie, Wszystkie utwory - Michał Bajor ..... Wieczorem coś słucham, coś oglądam, coś czytam i już lekarstwa i zakraplanie podwójne przed snem. Tak mi mija pięć dni, ciśnienie powoli spada ze 180 na 160. Po niespełna tygodniu pojechałam do siostry, bo ile się można plątać po 52 m kw mieszkania no i w styczniu byłam tam tylko raz. Przyjechałam autobusem i busem z przesiadką w mieście wojewódzkim a potem jeszcze pod górkę po Mielcu na Rynek, bo autko jeszcze nienaprawione a i oczko też jeszcze nie całkiem wygojone.
Tu też zakraplanie i pilnowanie lekarstw ale o dziwo, ciśnienie wręcz wzorcowe, ze 160 spadło na 130. Może to sprawka ciśnieniomierza bo tu mierzę nadgarstkowym, może dziwnej spokojności u siostry, bo gdy zdenerwowałam się zmienioną telewizytą kardiologa (zamiast umówionej wyznaczonej godziny 9.20,  mail z podanym zakresem 8.30 do 15 tej) ciśnienie podskoczyło mi do 223. Tutaj i lekarstwa i zakraplanie bardziej systematyczne, siostra pilnuje. No i dwa razy dziennie, codziennie spacery z psiakiem, w południe i wieczorem, bo na poranny spacer to naprawdę bardzo trudno byłoby mi się wygrzebać i siostra to rozumie. Ale czas wracać, pomieszkać w mieszkaniu, załatwić II kontrolną wizytę po zabiegu, zaszczepić się na covida, zrobić badania wysiłkowe, załatwić sprawę z akcjami i z autkiem..... Więc znowu czeka mnie czas nerwowy, intensywny i ciśnienie chyba podskoczy mimo podwójnych dawek.