Plomby, książki i kot

Lubię poszwendać się we Wrocku po Rynku i okolicach. I chociaż to banalny szlak turystyczny, obowiązkowy dla każdego przyjezdnego, mnie to nie przeszkadza. Tym razem też oczywiście po Starówce ale też częściowo jakby inaczej. Jadąc tramwajem z grunwaldzkiego zwróciłam uwagę na plomby czyli wstawki. Więc potem, już piechotką, patrzyłam na te wciśnięte budowle. Większość, na szczęście, dobrze i pomysłowo wkomponowana ale zdarzają się też nieporozumienia i potworki. Ale to przecież rzecz gustu a o nim się nie dyskutuje więc nie piszę, które dla mnie to nieporozumienia.

 Ale oczywiście nie oparłam się też tym tradycyjnym, banalnym widoczkom i atrakcjom. Bo te niezmiennie bawią, uczą, wabią i cieszą.

Czytam 'Wiedźmina' po raz któryś i tym razem nie akcja mnie interesuje, wojny, porwania, intrygi, zdrady, pościgi, ucieczki .... Nie ludzie, elfy, krasnoludy, druidzi, driady, czarodzieje i czarodziejki, gnomy, niziołki, wampiry i inne rasy starsze. Tym razem skupiam się na XIII wiecznej Naturze, na puszczach, borach, polankach, grzęzawiskach, pustyniach, łachach rzecznych, starorzeczach, łęgach, mokradłach ..... i chacie pustelnika z zapadniętą, omszałą strzechą, nocnikiem pod pryczą, półkami pełnymi ksiąg za kotarą, rubinowym żarem z paleniska, oświetloną łojówkami.
I robię sobie wypady do pobliskiego starodrzewia, by poczytać, podumać i zapalić święty ogień, choćby z papieru. 

A to wdzięczny i fotogeniczny obiekt, który na wystawę się nie wybiera a powinien, bo rasowy, dumny, niezależny. I mądry bo czyż nie jest podobny do Yody, gdy tak patrząc w górę lub wygrzewając się na ciepłym autku, łączy się z Mocą :-)))