Wypasione dołeczki

Kilka dni w świecie bez wirusa i polityki bo w takich pięknych okolicznościach Natury ( nawet z wichurą) nie myśli się o strachach i lachach, o urzędach i nierządach, o układach i przekrętach. Tu rządzą słońce i deszcz, upał i chłód, wichury i przymrozki ...

Jak zwykle po rozpakowaniu obiegam z aparatem działkę i okolicę, tym razem skosiłam też wokół chatty i ścieżkę od furtki do schodków.

W niedzielne Niewybory 10 maja, Władzię mijają dwie kosy i z tej okazji pijemy Lubuską śliwkową. A po ich pożegnaniu wsadzam lawendę przy schodach dla odpędzania kleszczy i różę pnącą na cześć mijania tych dwóch kos.

I rzeczywiście, do 11 tego maja ciepło a nawet upalnie bo na tarasie od północy 28 stopnie. Ale rankiem jeszcze rześko, udokumentowałam majowy, słoneczny widok z okien, obeszłam z aparatem majową, słoneczną działkę. Zjadłam lekkie śniadanie i przejrzałam plany, a nie były one bardzo ambitne, ot przekopać grządkę pod pomidory, wsadzić je w dołki i skosić resztę działki. Pomidory kupiłam na początku maja, zaraz po 'otwarciu z zarazy' warzywniaków. Tydzień postały w kubkach, hartowane, przemieszczane w dzień na balkon lub werandę, na noc do mieszkania lub do izby, bo nadchodzą zimni ogrodnicy. Ale teraz ciepło, gorąco nawet, po wiejsku w drzwiach tylko firanki broniące przed muchami, drzwi przymyka się tylko na chwile gdy wychodzi się na spacer i zamyka na noc.

Działkę skosiłam, grządkę przekopałam i zrobiłam dołeczki pod pomidory i ogórki. Ale jakież to były dołeczki! Każdy, wykopany na sztycha dołek, na dnie dostał garść mięciutkiej poduchy chwastów świeżo zerwanych, na to warstwę ziemi z kretowisk i łopatkę popiołu, na to warstwę próchnicy z kompostownika, na to sporą garść pokruszonych skorupek zmieszanych z zawartością z rozbitych w sklepie jaj, znowu warstwę ziemi z kretowisk i wszystko to zalałam wodą by przesiąkło.
Miałam wstrzymać się z wsadzaniem bo zapowiadali na najbliższy czas burze nawet z gradem ale tyle już one u mnie w tych kubkach, nazajutrz planuję wyjechać, ryzyk fizyk, wsadzam. Ostrożnie włożyłam wytrząśnięte z osłonek sadzonki pomidorów, ogórków i cukinii, niektóre już kwitnące, obsypałam próchnicą z kompostownika, uklepałam palcami, podlałam gnojówką z pokrzywy, gwiazdnicy i kurdybanka. Wbiłam tyki i podwiązałam sadzonki do tyczek. Podlałam całość konewką z deszczówką. Wieczorem jeszcze spokojne ognisko ale duszno i parno tak, że przed pójściem do chatty zalałam ognisko.

Przed północą zerwał się silny wiatr. Wyskoczyłam w dresie z izby by zobaczyć czy wichura nie rozwiewa iskier ale ognisko już wypalone i zgaszone. Całkiem spokojnie wypiłam kubek mleka, włączyłam polską muzyczkę i nura w pióra. Ale usnąć się nie dało bo wiatr coraz mocniejszy, właściwie wichura a raczej jej odgłosy. Porywy wiatru boksowały uderzeniami wiatru moją chattę, otwarte okiennice tylko zabezpieczone haczykami szarpały się na ich uwięzi, wiatr chłostał szyby (na szczęście w nowych oknach). I chociaż chatta solidna, częściowo wyremontowana, to aż się kuliłam pod kołdrą prawie czując te podmuchy znienacka chłostające i boksujące zachodnią ścianę chatty. Usnąć się nie daje, spać się nie udało, więc szwendam się po zabałaganionej izbie jeszcze zwiększając rozgardiasz. Na szczęście w maju w radio same polskie piosenki. 12 maja, w dzień ogrodnika Pankracego chatta jęczy i skrzypi, popijam po łyku ciepłe winko i słucham: "Za młodzi na sen, za starzy na grzech, wypijmy przy stole, za błędy na dole by ich  było mniej"

Nazajutrz wstałam późno i długo nie wychodziłam z izby chociaż świeciło słońce ale chyba bałam się sprawdzić, jakie straty zrobiła nocna wichura. Więc tylko patrzyłam przez okienka, drzwi i z tarasu a dopiero przed południem wyszłam z chatty, gdy już było plus 4 na termometrze. Właściwie niewiele było strat ale za to jak były to absolutne i spektakularne. Wczoraj wsadzone do wypasionych na bogato dołeczków - kaput i to tak, że tylko kupki zielonych glutów zwisały ze sznurków przywiązane do tyczek. Nawet nie było co focić!

Więc wróciłam do mieszkania na dwa dni, przepakowałam się, pozałatwiałam sprawy i pojechałam do Mielca. Kilka dni z siostrzyczką i wypad do bratowej Zoni na po imieninowy deser.