Kwietniowe świętowanie

Dookoła żółto od mleczy a u mnie zielono. Dwa lata podchodów z wszędobylskim, agresywnym, nachalnym nawet, mniszkiem powoli daje rezultaty. Chodziło mi o to by mlecz nie zagłuszał cudnie błękitnych kwiateczków przetacznika ale jak się ingeruje w ekosystem to efekty są nieprzewidywalne.
W miejsce mlecza rozpanoszyła się zielona, pełzająca, równie wszędobylska trawka o nitkowatych korzeniach i białych ośmiopłatkowych maleńkich kwiateczkach. Nawet słoma im nie przeszkadza. Proszę o nazwę.
I druga równie podstępna i panosząca się trawka o fioletowych maleńkich trąbkach o której nazwę też proszę, pewnie Grażka lub Ania wiedzą.
Codziennie prace przerywał deszcz. Trochę złości, trochę radości. Złości że przerywa szwunga, bo ja długo się zbieram i rozpędzam do roboty a radości, że ciepły, prawie majowy deszcz podlewa wsadzone ogórki, cukinię, groszek, słonecznik, fasolkę w kilku odmianach i takie tam inne mecyje. Po deszczu mgła melancholijna sprawia, że wokół mokro i wilgotno. I tylko szkoda, że ogniska nie można rozpalić bo w kręgu kałuża i gałęzie mokre a karkóweczka zabejcowana leży i czeka. Ptaszętom deszcz nie przeszkadza, umilają mi podeszczowe spacery i posiadówki na tarasie, głośnymi, wesołymi trelami. 
W te mgliste, wilgotne wieczory czytam "Majster biedę czyli zakapiorskie Bieszczady" i płaczę i śmieję się do łez, czasem na tej samej stronie. Piękny styl Andrzeja P, cudne sylwetki bieszczadników a nad tym wszystkim wolność i swoboda i wiatr od połonin i szum górskich strumieni.
Takie moje świętowanie podwójnej kanonizacji. Każde zdjęcie to modlitwa .....