Uroki prac i spacerów

Wprawdzie powiadają, że każdy dobry uczynek ukarany będzie ale jeśli sprawia on przyjemność to warto. Ostatnio taki wysiłek, by pot zalewał oczy ( dosłownie), zdarzył mi się kilka lat temu, gdy wróciłam z sanatorium i po miesiącu pojechałam na skraj. Ależ tam bujność i obfitość trudna do ogarnięcia. Bo i plonów i chwastów a trudno jedno wyplątać z drugiego. 

A teraz w M dobry uczynek dla Pani Haliny, pond 80 letniej znajomej Halinki. A właściwie to jej szklarenka na pomidory i ogórki wymagała rewolucji bo nie dość, że pomidory posadzone za ciasno to nieprzycinane od początku sezonu. Na polu fajne ponad 20 stopni ale w szklarence parno i duszno. Rzeczywiście słony pot spływał po twarzy, głowie, szyi i dekolcie - tego uczucia od lat nie doznałam. We dwie zeszło nam kilka godzin. Ale jest wielka satysfakcja i oprócz zmęczenia żadnych skutków ubocznych, nawet kręgosłup w porządku. 

Odkryłam w rodzinnym mieście M cudne ścieżki na spacery z psem, cieniste i tajemnicze. Na końcu niespodzianka. Szkoda, że mirabelki jeszcze nie dojrzałe ale wrócimy tam za kilka dni. 

Drugi spacer w moim miasteczku B na zbieranie bukietu na Zielną. To ścieżka którą dawniej, kiedyś, w czasach przed chattą na skraju, chodziłam często. Sporo zarosło, już nie ma widoku na Słocinę ale watro było. Przy okazji przyniosłam ze spaceru spory wiecheć roślin polnych, kilkanaście zdrowych jabłek, pięć orzechów chyba jeszcze niedojrzałych, dwie gruszki i jedną kukurydzę. To też plony na Zielną.