Przedwiosennie

 ..... ale nie sennie.
Pojechałam na skraj by przemyśleć pożądane, potrzebne, konieczne, niezbędne wiosenne prace na działce, tym bardziej, że będę miała na weekend silną grupę rodzinną do pomocy. Głównie chodzi o miejsce po rujnacji po-kanalizacyjnej i walącą wiatę winną. Przemyślenia muszą być w dwóch wariantach, ten docelowy na wypadek bezdeszczowy i ciepły i tymczasowy na deszczowy lub mroźny dzień. Na wszelki wypadek kupiłam też niezbędne materiały a było tego sporo. No i sprawa już pierwszego dnia się wyjaśniła, ziemia zamrożona pod śniegiem, pazurki dzwonią przy próbie odchwaszczania pierwszych zwiastunów wiosny.  Więc wieczorem siadam do konkretyzowania wersji tymczasowej, tym bardziej, że jeszcze nie mam sprecyzowanej wersji całej letniej kuchni. A front robót na weekend już i tak ciasny. Nazajutrz od rana oprócz ptasich treli słychać coraz wyraźniejszy szum. To żeremie bobrów umacnia się bliziutko, szum tamy słyszę wyraźnie z mojego tarasu. Ale robią szkody, podgryzają nawet iglaste, nawet mój żywopłot. 

Czas zabrać się  za  drobne prace. Z pomocą sąsiada wycinamy i wykopujemy sosenkę przed oknem, z żalem ale zaczyna mi zasłaniać widok z zachodniego okna. Na spacerze okazuje się, że sosny są kruche a ich gałęzie łamią się czasem nawet niebezpiecznie, więc utwierdzam się, że dobrze zrobiłam.  I podcinamy ostro i zdecydowanie dwie tuje, które się tak rozczapierzyły pod wpływem mokrego śniegu, że utrudniają parkowanie i przechodzenie z tarasu do bramki. Takie zwyczajne pozimowe porządki. A ja pobielam pnie drzew, bo to robota niewielka a efekt widoczny od razu. Już planuję, już podcinam i wycinam, już inwestuję i zapraszam. Jest dobrze, jest Moc.