PRZEŁOM 2012 / 2O13

Sama bym nie uwierzyła ale sprawdziłam w kalendarzu i tak, nie byłam w Brzózie już półtora miesiąca. Całkiem spokojnie cały ranek się wybierałam, nie chciałam się spieszyć bo mówi się jaki sylwester taki nowy rok. Ale ja myślę, że raczej jaki 1 stycznia taki cały rok i jutro też nie mam zamiaru się spieszyć. Aby zapewnić sobie dostatek na cały nowy rok wygarnęłam jak zwykle połowę z lodówki, dopakowałam spieczonego kurczaka i pieczywo, polar i ciepłe skarpety, złote łańcuchy a potem jeszcze zaprowiantowałam się w Stokrotce (sery, wino musujące, owoce, masło, jaja, długie zimne ognie, dużo świec i głupawe błyszczące czapeczki. W samo południe zajechałam przed bramę – całkiem spokojnie chociaż w kilku kursach wypakowałam dowody dostatku, luksusu i bezpieczeństwa, uruchomiłam prąd, wszystkie grzejniki i poszłam na spacer po okolicy. Dużo lodu, trochę śniegu, przy dwóch domkach samochody. Po powrocie przebieram się z miastowych ciuchów w wygodne i idę do Tarlaki po wodę, dwa wiadra na ten wieczór wystarczą. Potem owijam dzikie wino wokół filaru złotym łańcuchem, reszta dekoracji będzie we wnętrzu. Jestem już bardzo głodna i robię kanapki z mocno wypieczonym kurczakiem, na razie bez popitki bo 5 litrowe pojemniki z wodą spożywczą nadal zamarznięte, chociaż w chatcie już prawie 10 stopni. Krzątam się po wnętrzu, ozdabiam i oswajam i wreszcie nakapuję szklankę wytopionej wody i robię filiżankę herbaty wzmocnionej miarką wiśniówki. Moszczę się w fotelu i pisze co czuję, co myślę, co chcę a czego nie, co planuję i o czym marzę, za co dziękuję – odkładając zeszyt po każdym zapisku i popadając w leniwe i urocze rozmemłanie. W tle mruczy radio, jest coraz cieplej. By nie przegapić Przejścia zamykam zeszyt, ubieram się ciepło, biorę zimne ognie, zapałki, latarkę i idę na spacer po okolicy. Jest cudnie, niebo pełne srebrnych gwiazd, dalekie odgłosy hałaśliwych imprez. Nad zalewem rozpalam zimne ognie i ich iskierki podwójne bo odbijają się w zalewie. Czysta magia. Nie wzięłam aparatu ale i tak w tych ciemnościach nic by nie wyszło. Wracam i wynoszę z ciepłej chatty na taras fotel i kocyk, zaczynają rozbrzmiewać wybuchy, rozbłyskują fajerwerki, zbliża się północ. Jestem zaskoczona ilością i jakością iluminacji ale też dumam ile pieniędzy idzie z dymem w ten wyjątkowy wieczór. Ja też zapalam zimne ognie i otwieram powoli butelkę z szampanem, z jej wnętrza wydobywa się smużką biało srebrny dym, jakby Dżin, więc wypowiadam życzenie zanim wleję bąbelki do kieliszka. Do szampana na deser owoce czyli słodziutkie winogrona i orzeźwiające liczi. Byłam przy tym jak pod rozgwieżdżonym niebem Nowy Roczek wślizgnął się niepostrzeżenie w miejsce równie dyskretnie odchodzącego Starego ale dobrego i jarego Roku. Obyśmy my z równym wdziękiem robili miejsce Nowemu. Wracam do ciepłej chatty lekko zmarznięta, przebieram się wieczorowo, moszczę się w fotelu i z „Niezwykle skrytym dżentelmenem” rozpoczynam Nowy Rok. Radyjko gra wesoło muzyczkę z lat siedemdziesiątych, nucę refreny, w oddali pohukiwania petard a w tutaj serdecznie i przytulnie. Już całkiem zaprzyjaźniłam się z chattą i walnie przyczynił się do tego ten fotel, obszerny, wygodny, wymoszczony kocem i pledem, dobrze oświetlony, z czuwającym aniołem nad głową, stolikiem z lewej i regałem z prawej strony. Przed nim przenośny kaloryferek na którym można położyć stopy. Takie świętowanie lubi Babcia Krysia!!!

1 stycznia 2013 roku

Budzę się niespiesznie i nacieszam się tym rankiem, pierwszym w 2013 roku. Wczoraj nie zdążyłam otworzyć okiennic więc teraz nie wiem jaka jest pogoda. Włączam radio z którego sączy się słodka, francuska muzyczka i gimnastykuję się czyli rozciągam. Potem zapalam lampkę i czytam kilka rozdziałów podrzemując w międzyczasie. Ale rytualna kawka kusi, wysnuwam się z legowiska, ubieram polar, podkręcam kaloryferek, włączam farelkę. Woda w bukłaku nadal zmarznięta ale rozmroziło się dość na poranna kawkę. Z gorącą kawką hyc znowu do łóżka, może tak być cały rok. Niezwykle skryty dżentelmen zdradza tajemnice swojego zawodu, kawka wypita, izba się powoli nagrzewa – czas na śniadanie. Dziś będzie inaczej niż boguchwalne, rytualne grzanki, mam ochotę na jajecznicę z trzech jaj. Dużo potem z kubkiem herbaty z sokiem malinowym wychodzę by wreszcie otworzyć okiennice. I szok i żal. Gdy ja we wnętrzu napawałam się urokiem niespiesznego wstawania, pierwszy dzień nowego roku postarał się o słońce i resztki romantycznej mgły. Jak stoję, w piżamie i kapciach obchodzę swoje włości i chociaż to tylko trzy ary schodzi mi prawie godzinę, tu i ówdzie poprawiam okrycie na roślinach i uszczelniam ogrodzenie bo zające już zaczęły obgryzać moje młode drzewka owocowe. Ziemia zmarznięta, śnieg w zacienionych miejscach – tu zima na całego chociaż w mieście jej nie widać. Wracam gdy stopy już wołają ratunku. Wreszcie się ubieram, wreszcie bo już popołudniu chociaż jeszcze wczesne. Tym razem biorę aparat - piękne słońce, rześkie powietrze, długi cudny spacer. Cicho wszędzie bo młodzież odsypia nocną imprezę.  Wracam z pospadanymi gałązkami sosnowymi, głodna i szczęśliwa, obiad szybki ale delikatny i pożywny - ryż i potrawka z kurczaka w sosie śmietanowym. Powoli słońce wpełza na moją działkę więc rozpalam z suchych gałęzi niewielkie ognisko, dla klimatu, zapachu i urody ale nie da się długo przy nim siedzieć bo z przodu grzeje łaskawy ogień a z tyłu mrozi zimny wiatr i nawet szampan na to nie pomaga. Zamykam korkiem butelkę, dokładam przyniesione ze spaceru wilgotne gałązki by zaczarować, okadzić i zamglić okolicę i idę nad zalew ale aparat się zacina więc nie mam fotek z tych czarownych chwil. Wracam zmarznięta „nieco” do nagrzanej chatty i robię kubek gorącej herbaty do której chlapnęłam trochę wiśniówki. W przepastnym fotelu piszę sobie ale nie są to postanowienia na Nowy Rok, w planach na ten rok mam przecież komin, piecyk i może kącik kuchenny a jest to tak oczywiste że nie wymaga zastanawiania się i zapisywania. Gdzieś przeczytałam przysłowie arabskie, że „kiedy dom zostaje ukończony, przez drzwi wkracza stagnacja” ale to mi absolutnie nie grozi bo w następnych latach jeszcze kanalizacja, taras od południowego zachodu, pomieszczenie gospodarcze i wiata od wschodu, taras widokowy czyli ambona, altana winogronowa nad ogniskiem, palenisko do grillowania, może fontanna, może staw lub basenik, może wędzarnia, może ziemianka ... może …… i za to wypijmy!