Są takie dni

Są takie dni jak dziś. Obudziło mnie energiczne stukanie do drzwi i przerwało mi piękny sen. Nie lubię, nie lubię. To pewnie listonosz z poleconym i jak nie wstanę, trzeba się będzie wybrać na pocztę. Wysupłałam się z pościeli, znalazłam cosik do okrycia, podpisałam co kazał. Wracając do łóżka potknęłam się boleśnie o odkurzacz, zachwiałam i walnęłam biodrem o szafkę. Dwa siniaki murowane i paluch obolały. Mimo chęci nie mogłam już usnąć, chciałam sobie obejrzeć jakieś ranne wiadomości ale pilot się zgubił. Obszukałam kilkakrotnie cały niewielki pokoik. Obmacałam swoje nowe cudo TV ale nowe już nie mają ręcznego sterowania. Niech to ... Wygramoliłam się z łóżka i włączyłam laptopa. Brak dostępu do internetu (to się czasem zdarza). Ubrałam skarpety i poszłam do zimnej kuchni. Wypiłam jednego łyka gorącej kawki gdy kubek, potrącony tacką wylał się na stół i kawa zaczęła ściekać na podłogę. Jajka były tak na miękko, że wylewały się z łyżeczki a masło tak twarde że nie dało się rozsmarować na kromce. Wyprawa do kina na „Życie Pi” nieaktualna, za oknem pochmurno, książki przeczytane, utknęłam na opisywaniu albumów, pieczeń się przypaliła ale odkroiłam to z dołu od tego z góry, mleko się skończyło, głowa mnie rozbolała. Wpakowałam się do łóżka na półgodzinną drzemkę, obudziłam po dwóch. 
Jak wstałam wszystko się odwróciło. Głowa już nie boli, przyszła woda, znalazłam pilota (wpadł za łóżko), zjadłam obiad i okazało się, że reszta pieczeni była wyśmienita.
O zmroku wyszłam na spacer po moim miasteczku, wymieniłam książki w bibliotece i zrobiłam kilka fajnych zdjęć. Po powrocie włączyłam laptopa i wszystko gra. Pooglądałam widoki z helikoptera, ułożyłam folder ze zdjęciami do pokazu slajdów  i napisałam posta. Więc dzień dobry czy zły?