Spacerowo

Moje miasteczko, o cudnej nazwie, może i jest ładne na przedwiośniu ale tylko wtedy kiedy zadzieram wysoko głowę.
Poza tym dla spacerowicza to klęska. Ciepła pogoda w połowie lutego, gdy śnieg już stopniał a trawa się jeszcze nie zazieleniła, obnażyła tę nieprzyjemną cechę Polaków. Nie mówię że wszyscy, może nawet nie większość ale dość by się zniechęcić do spacerów. Chodzi mi o śmieci a dokładnie mówiąc o pety i psie kupy. Co się dziwić, że ludziska nie noszą woreczków, nie schylają się i nie sprzątają po psach jeśli nie potrafią zgasić i schować do kieszeni peta tylko fiuuu, dyskretnie lub nonszalancko na ziemię, na trawnik, na chodnik. A ile razy mi się zdarza w trakcie jazdy, że pet z żarzącym końcem przelatuje mi przed przednią szybą, albo opakowanie z przekąski czy zakąski. Nie jestem przeciw papierosom, jedna z moich przyjaciółek pali ale na spacer zabiera malutki szklany słoiczek i tam wkłada pety a inna wierci czubkiem bucika dołek, wkłada tam peta i starannie zakopuje. A może to ta sama. Wiec da się! Pewnie wiosenne deszcze i letnia bujność traw ukryje te ludzkie niedopatrzenia ale na to trzeba poczekać. Na szczęście im dalej od miasteczka i ludzi, tym mniej śmieci.
Ponieważ nie widzę jeszcze zwiastunów wiosny, na codziennych spacerach brudno i szaro, oglądam zdjęcia z ostatnich spacerów po zimowym lesie, krótkich bo zimno było pieruńsko. Śnieg przykrył wszystkie śmieci. Ale tam pięknie i czysto na początku lutego !!! 
Mimo zimna i jednego czarnego, niczyjego psa, te spacery, jak i cały pobyt w zimowej scenerii chatty na skraju, to nie umartwienie, jak myślą niektórzy. Miałam tam jechać wczoraj ale cosik podziało się z autkiem a już było za późno by się wybierać autobusem. Ale dziś już na pewno, chociaż pogoda niepewna, autkiem lub autobusem.
Tydzień walentynkowy trwa, więc jeszcze motto ostatniego tygodnia: "Na nicnierobienie zawsze znajdzie się usprawiedliwienie". Tym usprawiedliwieniem planowany remont. Bo po co sprzątać jak wiosną będzie demolka?