Niespieszne spacerowanie po miasteczku B

Ile można w domowych pieleszach, ile można pod pierzynką? Najwyżej trzy dni. Potem trzeba się "zebrać w sobie" bo czas na lekarza, rachunki, zakupy spożywcze. Albo tylko na spacer. Wszystko wolniutko, niespiesznie, uważnie. Ubieram się na cebulkę lub na misia, biorę torebkę, buty trapery za kostkę, aparat i w drogę. Lubię taką aurę - blade słońce które daje lub nie daje cienia, niewielki wiatr, mroźno i sucho, czysto i zdrowo. Z perspektywy piechura stary kościółek tak wysoki jak tuje, nowy góruje ale to niekoniecznie atut, kempingi śpią przycupnięte obok garaży.  

Sparowałam fotki, różnią się tylko ilością śniegu. Bo ze względu na stopę, na spacerach kręcę się po tych samych tropach i ścieżkach, bliskich, znajomych i bezpiecznych. A i tak z aparatem schodzi mi ponad godzinę.
Załatwiam i odhaczam po kolei.
1. Kontrola lekarska pozytywna, chociaż na wypadek pogorszenia dostałam skierowanie do chirurga (mam nadzieję, że prewencyjnie czyli na wszelki słuczaj).
2. Rachunki odpuszczam, przecież mi przez tygodniowe opóźnienie nie odłączą - mediów? Nawet google się zaciukały przy mediach i medium, włączył się tłumacz i nic nie wyjaśnił. Więc wyjaśniam, że chodzi o wodę i prąd.
3. Zebranie mieszkańców w ważnych sprawach spółdzielczych, dające dużo informacji ale żadnych rozwiązań
4. Po spożywcze wolniutko i na dwa razy.
Obok sklepu i bloku coś co lubię, domek działkowy, jedyny który został z całej flotylli chatek skleconych z czego popadnie, przez kilka lat dzierżawiłam nawet taką urokliwą budę.

Oprócz niezbędnych i luksusowych spożywczych kupiłam dwa hiacynty, w różnych stadiach rozwoju, będę mieć materiał do obserwacji w długie, zimowe dni. Jeśli coś z nich będzie, bo niosłam je do domu, za pazuchą, w 15 stopniowym mrozie.  

Z ostatniego zdjęcia wynika że z pierwszego będzie śliczne i pachnące cosik bo kwiat pnie się kolorowo do góry. Drugi, jak kazała instrukcja obsługi, czeka w ciemnym i chłodnym miejscu.

Gdy wracam jeszcze fotki na pożegnanie, widoki mojego bloku i te z klatki. Gdyby nie blok naprzeciw to byłyby widoki! Kiedyś tak było, wcale niedawno ale "to se ne wrati Pane Hawranek"
Widząc moje małomiasteczkowe, bliskie okolice, dwa się zdania cisną na usta. "Po co Ona szuka daleko jak ma blisko tak dobrze i ślicznie" i "Nie dziwię się, że mając takie okolice, szuka piękna i ucieka do chatty na skraju". Ale są i pośrednie wnioski i to jest właśnie moje zdanie i moja decyzja. Jak osiołek z bajki: "i to kusi i to nęci", tylko morał inny, bo można mieć i owies i siano, jeśli tylko zapłaci się odpowiednią cenę. Ja płacę i nie płaczę.
Jeszcze garść fotek, z niespiesznych spacerów, po moim miasteczku o cudnej nazwie.Mój praktyczny, szeregowy garaż, jeszcze nie odśnieżony.

Bar pod wiśniami w zimowej szacie

Barowy fotel w śnieżnym pokrowcu i inne takie:

Ciągle spozieram na prognozę pogody w Leżajsku, żeby wyczaić moment gdy z mroźno i mokro przejdzie w chłodno i sucho. Z długoterminowej wynika, że zdarzy to się na przełomie stycznia i lutego, więc jeśli się sprawdzi, to za 3 dni będę nocować, zimować i cieszyć się życiem, w chatcie na skraju!!!