Wróg nr 1 Stanu Błogostanu - kleszcz

Po wymrożeniu na początku maja a przed gradem 20 tego maja, kupiłam rozsady warzyw ( bo planowane i potrzebne), zioła (bo ładne i pachnące), pigwowiec i jeżynę (bo pożyteczne i w promocji), lobelię (bo błękitna i delikatna). Od Przyjaciółki dostałam chmurę białego okrywowego cudeńka i cebulowe białe gwiazdeczki, od sprzedawcy rozsady 5 poziomek na szczęście a od sąsiada garażowego  ukorzenione badylki róży pachnącej. 
Nazajutrz po nawałnicy gradowej nie dało się sadzić bo grunt błotnisty i zimny a powietrze parne i upalne, był więc dzień cieszenia się życiem, fotografowania, podczytywania "Tańczącego z wilkami". Jak to mówią, robota nie zając ..., jutro też jest dzień, co masz zrobić dziś zrób pojutrze a będziesz miał dwa dni wolnego. Zwłaszcza to ostatnie sprawdziło się co do joty.

Noc nieprzespana i niespokojna bo około północy wyczułam, wymacałam i po oświeceniu zobaczyłam na swoim miękkim brzuszku ... k l e s z c z a ! Pierwszy w tym roku !! Wokół czarnego punktu spore zaczerwienienie, ani chybi złapałam go w lesie w czasie amoku focenia po burzy gradowej, bo złamałam wtedy wszystkie zasady bezpieczeństwa. Wyobraźnia się rozszalała, czułam jak się wkręca, pluje, zaraża boleriozą, ledwo doczekałam świtu a tu trzeba jeszcze czekać na otwarcie przychodni. Gdzie mi tam w głowie więdnąca rozsada, potrzebne, pachnące, pożyteczne, błękitne, darowane i w promocji. W gabinecie pobyłam dłuuuuugą chwilę, bo nie chciał się wyciągnąć ani pęsetą ani igłą, dopiero skalpelik dał radę. Nie wiem czy kleszcz taki silny czy pielęgniarka taka słaba. Opatrunek na spoconym brzuszku ledwo się trzymał, wymagał błogiego leżenia na zacienionym tarasie więc jest oczywiste, że praca musi poczekać, rozsady i sadzonki też.

Więc odbywałam tę rekonwalescencję na północnym tarasie i na siedzisku pod lipką i odwiedzały mnie po kolei i razem: pszczoły, osy, szerszenie, motyle, mleczne puszki, muchy, bąki, ptaszęta i na szczęście psotny wietrzyk też. I dumam, że to nie komary, meszki, muchy ... ani węże, myszy, krety, nornice ...ani chwasty i samosiejki ... są moimi wrogami, moimi zaporami przed rajem. Tylko k l e s z c z e !!! Małe, niepozorne, pozornie nieporadne, nie latają, nie fruwają. Ale zaczajają się i tygodniami, miesiącami czają się na swoją ofiarę. Spadają albo wskakują, włażą albo wchodzą i wędrują tam gdzie ciepło i cienka skóra, na brzuszek, pod kolanko, w zgięcie łokcia, za uszki, pod paszki, pod biuścikiem ... i tam zakładają stołówkę. I nic to by mi nie szkodziło, gdyby w zamian nie zostawiały odkleszczowego zapalenia mózgu lub co gorzej boreliozy. Piekielne choróbska, niejednoznaczne objawy, trudna diagnoza, długie leczenie. Maleńkie, krwiożercze potwory! I mnie szczególnie lubią !! Po kilka w roku żywi się na mnie !!!
Nazajutrz już nie ma usprawiedliwienia dla nicnierobienia, bo czas wracać. Dni coraz bardziej upalne, poranki i wieczory takoż. Rankiem, o rosie, wsadziłam część podwiędłych zdobyczy w dobrze nawodnione dołki, to te dla których mam upatrzone miejsca.

Reszta musiała poczekać do wieczora, bo trzeba poszukać dla nich miejsca a w dodatku pomidory całkiem mi się pomieszały, które do palików, które do tyczek, które karłowe. Dzień zeszedł na planowaniu co przenieść, co przesadzić, co wykopać, co przekopać a i tak wieczorem powsadzałam jak leci, ostatnie już prawie po ciemku.

Rankiem, wcale nie wczesnym, tak wyszło, podlałam wszystkie nowe nasadzenia obficie i wyjechałam z BK czyli powróciłam do B. Tak to jest, jak się jest, Krystynką w ciągłej podróży.

Poprosił mnie Mateusz B, by dodać tu link odsyłający do jego stron i czynię to z przyjemnością, bo jest tam sporo praktycznych rad i wiadomości. 

Droga do siebie