Po lecie wiosna właściwa

 I znowu nazywaj mnie sójką, bo chociaż obudziłam się o 8 mej, wstałam o 9 tej, o 10 tej śniadanie, to w trakcie pakowania upiekłam niezły kawałek schabu w tłuszczu wieprzowym (bo w BK nie mam jeszcze lodówki), zapakowałam letnie opony, wycięłam dwie gałęzie wierzby mandżurskiej (jedną zapakowałam do autka a drugą wsadziłam przed garażem), zapakowałam wszystkie szmatki i ciuszki wyprane i wysuszone po pięknej katastrofie i zapakowana na full zajechałam na 13 tą do warsztatu oponiarskiego. A tam kolejka, że hej! Postawiłam autko pod gruszą, wyciągnęłam garnek z ciepłym schabem by w jej cieniu wystygł i poszłam do sklepu ogrodniczego obok. Jak tam czas szybko leci! Zanim wybrałam borówkę, wrzośca i bratki już mnie zawołali do wymiany opon. I chociaż poszło szybko, przez miasto przebijałam się w wielkim korku. Po drodze wstępuję do firmy sprzedającej blachę, oglądam rodzaje, wzory, kolory i zanurzam się w serdeczną, sympatyczną atmosferę punktu obsługi klienta. Po rekonesansie w Internecie ceny wydają mi się bardzo niskie a wybór ogromny ale powoli zawężamy wybór i dostaję namiar na prężną, młodą, wykonawczą firmę współpracującą z producentem i przekonuje mnie logo” Twój dach naszą wizytówką”. Obiecująco, więc umawiam się z nimi w B.K na poniedziałek – to już trzeci, chętny fachmam. Po drodze jeszcze wstępuję do spożywczego i kupuję produkty nie wymagające lodówki. Do chatty dojeżdżam popołudniem ale nadal gorąco. W chatcie parno i duszno, otwieram okiennice, okna i drzwi na przestrzał. Wypakowuję autko na kilka kursów ale do końca, wywlekam fotel na taras i wreszcie odpoczywam z flaszeczką Warki strong. Zmęczona, zgrzana, spocona bo po zimie przyszło u nas lato i brak mi okresu przejściowego, moje ciało wyraźnie nie nadąża ale jestem z siebie dumna, że dzień męczący ale owocny a przecież to jeszcze nie jego koniec. Odpoczęłam do zmierzchu, przebieram się roboczo i wsadzam dziś zakupione a także herbacianą różę kupioną z Krystyną i wielką gałąź wierzby mandżurskiej uciętej pod garażem. Wsadzone, podlane, udeptane, podlane. Dopiero teraz sprzątam pety, butelki i puszki po nielegalnej imprezce przy moim śniadaniowym siedzisku. Imprezka dzika ale grzeczna i to nie paradoks, butelki poustawiane na stole, pety w jednym kątku schodków. Dziwne! Zadowolona z dnia a on ze mnie, padam na łóżko i ledwo przy drugim rozdziale „Kwiatów w stepie” usypiam.

 Dzień 2

       Dziś w planie poprawa okiennicy p. Henryka od stolarki a ja chcę umocować podest pod letnim zlewozmywakiem, wsadzić czosnek południowy i mieszankę krokosmi. Wstałam wcześnie bo zapowiadają upał do 25 stopni. Przyrodzie nie przeszkadza nagłe przejście z zimy do lata, zieleń wybucha z ziemi i nadrabia opóźnienia ale ja tak nie potrafię, dla mnie to za szybko, ja muszę łagodnie, stopniowo. Po wczorajszej aktywności nie zostało śladu, snuję się z aparatem o porannej rosie

, potem kawka przy śniadaniowym siedzisku. Z bliska widzę jak deski olchowe postarzały się i zsiwiały przez zimę więc biorę aromatyzowany ziołami olej który przezimował w chatcie, zmacerował się, aromatyzował, ściemniał ale mam wątpliwości czy nadaje się do jedzenia. Ściereczką maczaną w tym oleju nacieram blat aż lśni i błyszczy. A jak pachnie?

 Położenie podestu to nie taka łatwa sprawa bo trzeba go skrócić, potem wzmocnić, wyrównać teren wycinając darń, przenieść ją w dołki na działce, wypoziomować cztery podpory  i dopiero na nich ułożyć podest. Zeszło całe dopołudnie a potem przerwa, bo rzeczywiście, tak jak grozili o 14 tej było 26 stopni. Moje wcześniejsze, pracowite wtykanie fiołków, mięty i stokrotek w trawnik przed schodami opłaciło się, bo teraz dosłownie stąpam po stokrotkach i po wschodzącej mięcie. Dwa zmysły nakarmione na maxa,  widok i zapach czyli wzrok i węch. Fiołki chyba nie lubią deptania lub samotności, bo rosną tylko w kępkach, w swoim towarzystwie – ale za to jak rosną? Tak cudnie, że focę je rano, w południe i wieczorem. 16 ta i nadal 26 stopni, woda w miednicach się nagrzała słońcem więc zmywam i zostawiam gary do obeschnięcia. Miały być na obiad pieczone ziemniaczki ale za gorąco na ognisko. Więc obieram kilka na północnym tarasie i gotuję w przeciągu, w przewietrzanej kuchni. Na patelni podsmażam dwa plastry schabu, podlewam wodą z ziemniaków, wrzucam uskubane z grządki wysuszone i świeże zioła i przyprawy. Osobno siekam młodziutkie pędy siedmiolatki, dzikiego szczawiu i tymianku. Po chwili łączę uskubane z usiekanym, podprawiam śmietaną i gotowe. Wielkiego pomidora kroję na cząstki, oprószam wiórkami cebulki, listkami oregano i pieprzę. Odcedzam ziemniaczki nad kompostnikiem i mam brzóziański obiad: schab w sosie śmietanowo-ziołowym z gotowanymi kartoflami i sezonową sałatką (no nie całkiem, bo pomidory importowane). Objadam się ogromnie, miałam jeszcze wygrabić zeschłe trawy i liście ale to już chyba jutro. Dopiero po 18 tej temperatura spada znośnie więc podlewam co w tym roku posadzone i widzę, że przyjeżdżają mili sąsiedzi. Podsumowuję dzień – fachowcy dopisali a ja też wykonałam plan optimum.

Dzień 3

       Mili sąsiedzi pracują od rana a ja podsypiam bo oni skowronki a ja sowa.

 Około 9 tej z kawką na taras i ustalanie planu dnia na dziś. Tym razem ambitnie bo i wykopanie mięty z grządki kwiatowej, przeniesienie bukszpanu, wyrównanie darnią zejścia do siedziska, wielkie palenie ogniska, przyniesienie z lasu torfu i krzaczków borówki leśnej, okopanie truskawek. Ambitnie bo dobra pogoda, prawdziwie wiosenna czyli około 18 stopni. Sąsiedzi, jak pracowite pszczółki, motywują mnie dodatkowo ale ja po swojemu, czyli troszkę pracy i długie odpoczynki. O zmierzchu czyli mojej ulubionej porze, gdy wszystko rzucam i tylko podziwiam, zostało jeszcze dwa wiadra kłaczy mięty do posadzenia gdzie bądź i kawałeczek dołka do uzupełnienia darnią. W sam raz na jutrzejsze świętowanie. Ognisko pali się od południa, dorzucam do niego co nagromadzone, nagrabione, poucinane, poobcinane, podsuszone, przywleczone …..

Dzień 4

       Znowu dzień gorący, letni, więc pracy niewiele, nawet dla świętowania. Miętę wyrzuciłam przy zakolu potoku, posadziłam metr ogórków polan które dostałam od KrySi i znaleźnego bluszcza zimozielonego. Zaproponowano mi stare ale solidne, drewniane drzwi do planowanego magazynku gospodarczego. Dziś dzień darów. Wieczorem ognisko było, księżyc w D i rozgwieżdżone niebo ale niezadługo, bo chociaż ognisko gorzało i grzało to od pleców robiło się coraz chłodniej i zimniej mimo polaru i zimowej kurtki.

 Dzień 5

       Czekam.

 Sadzę poziomki na grządce sadzonkami wykopanymi zza płota, te leśne poziomki rozłogowe po dwóch, trzech latach stworzą poziomkowe pole. Z trudem podnoszę dwa krzewy borówki amerykańskiej wysokiej, bo je przez tę zimę jakoś wessało w głąb (i przynoszę dla nich z lasu cztery wiadra kwaśnej, leśnej ziemi). Spulchniam grządkę pod rzodkiewkę, pietruszkę, koperek i sieję one. Na obiad resztka schabu z ryżem i surówką. Po obiedzie sjesta i drzemka, potem mała kawka, podlanie wszystkiego, pakowanie i już po zmroku wyjazd do miasteczka.

Przepraszam za durnowate pismo i durnowate zmiany ale to z pośpiechu bo zaraz jadę do Czesi i do miasta wielkiego!