Kuku na schodach u Bosi

Stało się! Już wychodziłam od znajomej późnym wieczorem, z koszykiem i paczką gdy nagle rymnęłam na schodach zakręcanych. Spadłam niewysoko ale podwinęła mi się noga, wsparłam się dłonią, uderzyłam głową o ścianę. Wróciłam do kuchni, Bosia wyciągnęła z zamrażalnika mrożone warzywa i obłożyła mi nogę. Jedna torebka, druga, boli coraz mocniej i stopa zaczyna puchnąć. Zwichnięta, skręcona, złamana? Stanąć się na nią nie da. Dzwonimy na 112, każą się nie ruszać i czekać na karetkę pogotowia. Przyjeżdżają, robią badania na covid przez nos, wkłuwają wenflon, dają środek przeciwbólowy, zakładają szynę i  po schodach, specjalnym wózkiem chodzącym, schodzimy na parter. Tu przekładam się na łóżko, wjeżdżam do karetki i jazda do Rzeszowa, do szpitala, na SOR.
Na SORze jakieś przepychanki bo inny szpital ma dyżur ortopedyczny ale wreszcie decydują się tu mnie zostawić i przyjąć. Przeturlali mnie na  wygodniejsze łóżko i pojechali. Na SORze zeszło ponad 4 godziny, trzy razy pytali jak to się stało, nie miałam dokumentów ale na szczęście pamiętałam PESEL. Prześwietlenia głowy, dłoni, stopy, nogi - wszystko z prawej strony. Głowa w porządku, dłoń stłuczona i coś lekko od-szczypane, złamana kość strzałkowa z odszczepieniem i niewielkim przemieszczeniem, skręcenie stawu skokowego. Znowu coś wstrzykują do wenflonu, zakładają ortezę i każą jechać do domu. Rodzina daleko, nie chcę wzywać znajomych o drugiej w nocy, taksówką przywozi mnie kierowca. Rozpinam ortezę i kładę się spać. Trudno zasnąć kiedy myśli kłębią się w głowie. Rano dzwonię do siostry, bo przemyślałam sobie, że chyba nie dam sobie rady. Lekarstwa i spożywcze kupili by mi sąsiedzi ale mam chodzić jak najmniej i tylko w ortezie, po założeniu wkładki usztywniającej,  zapięciu na rzepy i napompowaniu jej. Spodziewałam się, że siostra nie odmówi mi pomocy ale nie spodziewałam się, że dosłownie rzuci mi się na pomoc, bo w godzinę organizuje opiekę nad szwagrem i transport. W samo południe jestem już w Mielcu, w łóżku, zaopiekowana, z wykupioną receptą.                  I od tego dnia lekarstwa, zastrzyki w brzuch, smarowania żelami, śniadania, napoje, owoce, książki, sudoku, piloty, kawka, obiady, kolacje .....  - wszystko do łóżka i na łóżku. I tu się okazuje wyższość ortezy nad gipsem, można ją zdjąć w łóżku, smarować delikatnie nogę, oglądać postępy i kolory siniaków i krwiaków, opuchliznę i miejsca największego bólu.
W piątym dniu pokuśtykałam na taras bo ciepło na dworze i stęsknionam za widokiem nieba, kwiatów i zieleni. Wieczorem ogień w kominku.
W siódmym usiadłam i napisałam posta.