Kuknęłam na 'już niemoją'

Dostałam od Marzenki takie zaproszenie. Wprawdzie postanowiłam tam już narazie nie jeździć ale skoro zapraszają, to chyba jakiś znak. Więc jadę do już niemojej Brzózy, na kilka godzin w sobotnie popołudnie, zobaczyć co się tam zmieniło przez kilka tygodni (nie przeczę, że jestem ciekawa, jak to Baba). A przy okazji przewietrzyć mojego czarnego Forda nazwanego przeze mnie Czarnym Kotem. Bo tajemniczy jak kot i trudno go obłaskawić (mimo instrukcji), niemój i krnąbrny jak kot (chociaż kupiony), mruczy jak kot, zwłaszcza gdy stoi na luzie i przy wyłączonej klimie. 

Dzień zapowiadał się piękny bo słoneczny ale nie gorący. Wyjechałam w samo południe i przyjechałam zmęczona bo to pierwszy taki dłuższy wyjazd tym autkiem. Wystawa plenerowa dopiero o 17 tej więc wybrałam się na spacer dookoła zalewu. Wszystko znajome, obfotografowane po wielokroć.

Oczywiście obeszłam też moją chattę na skraju, ukrytą w zieleni. Są jabłka jeszcze zielone, śliwki już fioletowe, borówki granatowe, rozrośnięta i kwitnąca cukinia, fasolki długie na tykach, winne grona jeszcze zielone - tyle można zobaczyć zza ogrodzenia. I choć troszkę żal to się cieszę, że już nie muszę kosić co dwa tygodnie, przycinać żywopłotu, ujarzmiać cukinie, zbierać sukcesywnie fasolkę .... Teraz tylko pamiętać, że oprócz przyjemności i radości były też kłopoty i obowiązki - a będzie dobrze. 

Ale było też kilka nowości, wprawdzie nie w moim stylu ale przyznaję, są praktyczne i może kiedyś skorzystamy i wynajmiemy taki kontener np. gdy przyjedziemy na grzyby lub na urodziny :-)))

I już czas iść na wystawę. Byłam zakończona ilością i pięknością obrazów ale szczególnie jeden, a może dwa, wpadły mi w oko. Nawet niewiele się zastanawiałam (to uroda zasobnego portfela). Jeden kupiłam a jeden zarezerwowałam. Który obraz kupiłam a który zarezerwowałam? Taka zagadka.

Szybko robi się zmierzch, miałam wyjechać wcześnie by nie wracać po ciemku, trzeba zdecydować czy już wyjeżdżać czy zostać i przenocować u kogoś. Jutro niedziela, nie mam planów więc postanawiam zostać. Mogę teraz iść na drugi spacer. Gdy wreszcie niebo zaczynało się robić ciekawe, bateria w aparacie się rozładowała. Ale spacer był mi potrzebny by pozbierać rozstrzelone myśli.

Nazajutrz od rana leje i pada. Tyle miałam planów na tę ostatnią niedzielę wakacji ale w deszczu, ubrana w sandałki, cieniutką bluzkę i kamizelkę nie da się ich zrealizować. W dodatku ten deszcz i chłód działa usypiająco a ja mam jeszcze wrócić do garażu, nowym krnąbrnym autkiem.

Za dwa dni spotkanie rodzinne. Z Wrocławia i z Mielca zjeżdżamy do Warszawy, do Dżeja i Agatki, na kilka dni. Oj, będzie się działo! Czule i łagodnie, radośnie i serdecznie!!