Majowo czerwcowe upały

U siostrzyczki upalnie ale tak oswoiła, zazieleniła i zapełniła kolorami betonowe podwórko i taras, że cudnie się tu odpoczywa i żyje. Nawet chory szwagier czuje się tu spokojniej, bezpieczniej i radośniej.

A potem calusieńki tydzień na skraju !!! I cały czas upały już od rana. Dopiero po 19 tej można zabrać się za konieczne prace ale wtedy atakują komary. Podlewam co wieczór omdlałe rośliny ale to tylko nawilżanie powierzchniowe. Skupiam się głównie na truskawkach i pomidorach, no i oczywiście na nowo posadzonych pięknościach. Ale to syzyfowa praca, od południa znowu omdlewają.
I nagle, piątego dnia, wczesnym popołudniem jak nie zawieje, jak nie zagrzmi, jak nie napada a nawet uleje! Błyskawice i grzmoty równocześnie czyli gdzieś bliziutko. Ulewa falowała, nagle wali w dach, bluzga z rynien i pojemników, zalewa ścieżki i taras. A za chwilę się rozjaśnia, zwiększa odległość między błyskawicami i grzmotami, deszcz tylko pada i siąpi. Po przerwie znowu potoki spływają po ścieżkach i grządkach. Cały ten spektakl trwał raptem godzinę ale podlało do głębi.
Co z tymi temperaturami? Jeszcze do zeszłego roku upały były w lipcu, zmieniłam nawet kolejność inwestycji, kuchnia przed klimą. A teraz się okazuje, że to był błąd. A mimo to kocham tam spędzać czas.

Chattę mam drewnianą bo to chata przyjazna dla kobiety singla. Mogę w drewno wbijać i wkręcać gwoździe, wkręty, haczyki, pineski i wieszać na nich, co mi się zachce mieć pod ręką czy przed oczami.

Tym razem kupiłam i wsadziłam tylko dwa, atrakcyjne i egzotyczne drzewka, były wyjątkowo podejrzanie tanie i przy wsadzaniu okazało się dlaczego. Po prosty były wykopane i tylko wsadzone w doniczkę, kawałek konara i troszkę drobnych korzonków. Prawdopodobieństwo przyjęcia znikome.

Wielkim czerwcowym zaskoczeniem jest dla mnie naparstnica. Dostałam w zeszłym roku małe roślinki od ulubionej bratowej a w tym roku taka cudowna niespodziewajka. Muszę doczytać, jak je zachować bo to roślina dwuletnia.

Wróciłam, wzięłam aparat po naprawie i poszłam niedaleko, na Przejście Szajny, by go sprawdzić. To rzeźba - pomnik Szajny na przejście z XX na XXI wiek. Na ławeczce obok siedziało dwóch żuli i zaczepili mnie mile, mówiąc, że oni tu często siedzą bo to przejście na tamten, lepszy świat. Tak zaskoczyła mnie ta wersja, że dałam im zaskórniaczka (wszystkie dwuzłotówki, które kiedyś zbierałam dla wnusia a teraz na parking). Potem poszłam swoją drogą a wracając inną, znowu ich spotkałam, też w ślicznym miejscu. Jedli bułki z pasztetem i powitali mnie radośnie i dziękczynnie mówiąc, że i na bułki i na piwka starczyło. I chociaż dając, w duchu zgodziłam się, że to pójdzie na przelew, wzruszyłam się, że głodnych nakarmiłam i spragnionych napoiłam. Ale też zdumiało mnie, że takie śliczne miejsca, wśród zieleni, starych murów, zabytków są dla wszystkich a dla biednych nawet bardziej. Bo Ci z maybachami, dworkami, willami nie przesiadują tu, nie doceniają i się nie zachwycają, bo może nie mają czasu albo potrzeby albo ochoty. A Ci biedni, co ich nie stać nawet na rower i mieszkają gdzieś kątem albo na dworcu, mają dużo czasu na przemyślenia i na podziwianie. Ale też i prawda, że w takich ślicznych, turystycznych miejscach, serca i dusze się otwierają i łatwiej o serdeczny i hojny datek. To najlepszy interes gdy obie strony są zadowolone, i ta co dostaje i ta co daje. Ja dałam i byłam zadowolona, że mogłam. I zatrzymałam się w codziennym biegu i z kapelutkiem, turbusią, buteleczką mineralnej z sokiem posiadywałam tu i tam , zachwycając się czasem i światem. Tu i teraz - w najczystszej postaci!!!