Radawa po raz trzeci

Przybyłam do domu Ojca Pio z opóźnieniem jednodniowym bo jechałam przez Brzózkę a tam trzeba było posiać kocanki i ostróżki, posadzić kłącza żółtego heliopsis i fioletowego mikołajka erynginum, przygotować zagonik pod nowe truskawki powtarzające Selva i wsadzić te truskawki, odnowić całkowicie grządkę ziołową pod kuchennym oknem. I chociaż był ranny szron i trzeba było palić w piecyku, spięłam się i zrobiłam wszystko co zaplanowane, nie było czasu się rozglądać ale co nieco kolorków załapałam w obiektyw.

Do Radawy przyjechałam znowu wiosną, po trzech latach przerwy i spodziewałam się, że wszystko będzie jak wtedy i poprzednio, bo było doskonale. No tak, jak jest oczarowanie to jest i rozczarowanie. Radawa się odmładza, wzbogaca, buduje i lakieruje, łaknie luksusu i dopieszczania. A mnie nęci i kusi to co dobre, stare, spłowiałe, smagane wiatrem i słońcem przez lata. No i dopadło to moje stareńkie, siermiężne domki, ciasne i bez wygód (ale wygódka była i prysznic i kaloryfer). Byłam zła, bo zburzono je całkowicie i na ich miejscu postawiono nowe, wypasione, 'pachnące' lakierem, plastikiem i nowością. I ja płacę teraz wielkie pieniądze za zbytki zbyteczne, za kabinę z muzyczką, nadmuchem i z dyszami (które nie działają), za drugie i trzecie okno (bez widoku), za panelową podłogę, tandetny stół, niezbyt wygodne krzesła tarasowe...
Ale na drugi dzień mi przeszło, bo widok z tarasu taki sam i w końcu niewiele czasu tu spędzam. I ten luksus już mi nie taki straszny, chociaż tamtych domków żal.

Widoki z tarasu nadal piękne, pełne wody, ziemi, nieba i powietrza. Zdjęcia robiłam w pierwszym dniu pobytu, dlatego są bez zieleni i kolorków ale po czterech dniach słońca i temperatur powyżej 20 stopni, jest już zieloniutko wokół.

A takie mam widoki z okna. Prawda, że pozwalają się pogodzić z wymianą domków z urokliwych na komfortowe? A może nawet przyjadę tu śnieżną zimą?

W trzy dni buchnęło wiosną, przyjechałam gdy w Radawie było szaro i buro a teraz zielono i kolorowo.

Takich rzeczy nie było trzy lata temu. Teraz tyle pokus i wabików, trudno uciec ale na szczęście o tej porze jeszcze pozamykane, bo przed sezonem.

I coraz mniej domków letniskowych w stylu urokliwych chałupek i schronów do przespania i ugotowania, bo życie wakacyjne toczyło się na polu, na dworze, na trawie. Stare się zapadają a teraz buduje się już nie domki letniskowe ale domiszcza i fortece. Salony z TV, łazienki z masażami, kuchnie z pełnym wyposażeniem. Nie oceniam czy ładne ale na pewno okazałe. A w ogóle buduje się w Radawie na potęgę, krąży wiadomość, że jest ich już ponad 8 tysięcy !!!

 Ale dość marudzenia bo nie dla widoków tu przyjeżdżam ale dla zdrowia. A poranna gimnastyka na świeżym powietrzu nadal najmilszym punktem dnia (a pisze to stara sowa), kuracja warzywno-owocowa nadal skuteczna choć dla mnie to wyzwanie, wycieczki grupowe zwane ścieżką zdrowia nadal mobilizujące choć dla mnie to na granicy wytrzymałości, basen w Jarosławiu nadal przyjemny choć już nie taki pustawy jak trzy lata temu, wycieczki indywidualne z aparatem lub bez, z celem lub bez nadal atrakcyjne....

Wracanie do poprzednich pobytów w Domu O. Pio ( i do poprzednich postów o Radawie) skłoniło mnie i zmobilizowało do zainicjowania etykietowania postów. Jak ktoś bardzo ciekawy to będzie mógł sobie kiedyś, poprzez etykiety, wyszukać co chce. A i dla mnie to będzie ułatwienie. Narazie jest tylko Radawa.