Warszawa - 31.08.2019 - Starówka

Dobrze się spało po tak intensywnym, wczorajszym dniu, dobre było śniadanko czyli jajecznica, kanapki z szynką i serkiem. I chociaż Agatka nadal w niedyspozycji, Dżej się z nami spotkał na godzinkę dopołudnia, przy placu Piłsudskiego, czyli wpół drogi. Przygotowania do uroczystości rządowych w toku, nie da się już wejść na plac, wszędzie barierki, zapory, policjanci ...

Po spacerze Wnuk zaprosił nas na kawkę w środku wielkiego biurowca przy placu Piłsudskiego, niedaleko mają swoje gniazdko ale tam pójdziemy jutro.

A potem Dżej wrócił do Agatki a my ruszyliśmy na Starówkę, przez Krakowskie Przedmieście czyli aleję pomników, budowli, pałaców i kościołów.... Nie będę opisywać zabytków, kto zna to mu niepotrzebne, kto nie zna popatrzy w google a ja i tak nie zapamiętam. Zapamiętam za to klimat, uczucia i emocje.

Po drodze trafiamy na wystawę miniatur i podoba mi się pomysł, by nie błądzić po W-wie tylko tutaj zobaczyć wszystko w miniaturze. Ale okazuje się, że to mała wystawa i w dodatku odtworzono też obiekty, których już nie ma.

Wreszcie Plac zamkowy i kolumna Zygmunta. Nie ma jeszcze południa a ja już jestem trochę zmęczona, bo upał i nie dało się chodzić po cienistej stronie i zastanawiamy się czy nie przejechać się autobusem turystycznym. Ale po pierwsze jam jeszcze za młoda na takie zwiedzanie, po drugie to niewspółmiernie droga przyjemność a po trzecie obsługa niemiła i arogancka. Ot, warszawka!

Więc plan jest taki. Pieszkom na Rynek, potem do Syrenki i na mury, potem obiadek a popołudniu się zobaczy. Przeciskamy się do Rynku i tu zaskoczenie. W środku rynku Syrenka ale taka jakaś inna albo tak mi się wydaje bo ostatnio byłam w Warszawie ponad trzydzieści lat temu. Kamienice w rynku w remoncie, okryte folią, trudno zrobić zdjęcie bez tej folii. Ale zatrzymujemy się tu na picie i na planowanie reszty tak pięknie rozpoczętego dnia. Potem obchodzimy rynek wąskimi uliczkami, wzdłuż murów i wracamy na plac zamkowy.

Szukamy jakiejś stylówki na miły obiad i postanawiamy iść bulwarami Wisły w kierunku drugiej Syreny i może zjeść rybkę. Nadal w pełnym słońcu ale jest wiatr od wody i da się spacerować z widokiem na stadion Narodowy i most Świętokrzyski. Rybki nie było ale znaleźliśmy klimatyzowaną knajpkę z przekąskami i widokiem na Wisłę i nabrzeże, z przyjemnością odpoczęłam w chłodzie.

I już jest Centrum Kopernik, zwiedzamy wystawę otwartą Eko a potem, hurra! jest wreszcie druga Syrena. Stąd znowu metrem do Świętokrzyskiej, odpoczywamy chwilę w mieszkanku i wybieramy się do najsłynniejszej i chyba jeszcze dotąd najwyższej budowli stolicy - PKiN.

Najpierw windą na XXX piętro a po drodze różne zaczepiajki i pokuszajki.

Wreszcie miejsce z widokiem 360 stopni i tu widać, jak się zmieniła stolica przez ostatnie trzydzieści lat. Dla mnie nie do poznania. Ale w drugim dniu pobytu już rozpoznajemy wschodnią i północną stronę. Pozostałe ani, ani i nie wiem, czy mi się podoba taka Warszawa drapaczy chmur, tyle betonu i szkła. Dobrze że zostały parki, ogrody i Wisła.

W tym czasie zmierzch przechodzi w zmrok, idziemy niespiesznie w kierunku Złotych Tarasów, które z zewnątrz wyglądają naprawdę imponująco, nawet dla kogoś kto najbardziej lubi Naturę.

W środku galeria jak galeria, wyjeżdżamy w górę i siadamy przy stoliku z widokiem na patio i multikino i nabieramy ochoty na film Q. Tarantino " Pewnego razu w Hollywood". Ja oczywiście chętnie, bo o dwudziestej to już marzę by usiąść a jak jeszcze przy dobrym filmie to ja na to jak na lato!

Wracamy powoli do apartamentu, już po północy ale się dzieje na ulicach warszawki. Łi, łi,łe łe i cały czas głośne sygnały alarmowe i wyłączanie kolejnych ulic z ruchu. A my w samym centrum i gniazdko wnuka jeszcze bardziej. Czy jutro dojdziemy?
Fotografowałam znienacka no bo człowiek nie wie co wolno, mimo że kraj demokratyczny?