Gorzko słodkie ale skuteczne

Nie czarujmy się, to nie są wczasy. To gorzkie ale skuteczne lekarstwo na przeróżne choroby, nadwagę, starość. Od razu też oznajmiam, że to moje subiektywne zdanie. Bo dla mnie nektary, sałatki, surówki, zupki jarzynowe przecierane, jarzyny gotowane i owoce przeróżne to wspaniały dodatek  ..... ale do kotleta. Jestem nielicznym wyjątkiem bo większość uczestników turnusu zachwyca się ich smakiem i zjada wszystko, do ostatniej okruszynki. Więc dla nich to wczasy. Za to wszyscy bez wyjątku, zachwycamy się ich wyglądem ale moich zdjęć tych wszystkich potraw nie będzie, bo są już cudne na stronie galerii
Jest rzeczą niesamowitą, że ta dieta syci, nikt tu nie chodzi głodny. I skutek jest, po tygodniu luz w biodrach i pasie ewidentny, ciśnienie spada, zaczyna się proces oczyszczania organizmu.

       Codzienna, dopołudniowa ścieżka zdrowia to też gorzka pigułka. Bo to nie jest spacer po lasach i łąkach, oglądanie się za ptaszkami, listkami, kwiatkami, motylkami. To raczej marsz po zdrowie. Tempo średnie czyli dla mnie za szybkie. Żeby nie zgubić grupy idę jak koń dorożkarski z klapkami na oczach, byle do przodu, byle do celu. Ale o to tu chodzi, celem jest lepsze zdrowie a nie chwilowa przyjemność. Skutek jest, mięśnie się wzmacniają, stymuluje się proces oczyszczania.
Żeby było jasne - nie narzekam. Nikt tu nikogo do niczego nie zmusza! Powiem więcej - płacimy za to!!  Powiem jeszcze więcej - wracamy tu, niektórzy i dwa razy w roku, co roku, od lat !!!

       Bo są też słodkie pigułeczki i jest ich więcej.
 - Moim ulubionym punktem programu jest codzienna poranna gimnastyka, na świeżym powietrzu, pod sosnami, świetnie dobrana do tak zróżnicowanej grupy. Z przyjaznymi ludźmi  i uroczymi instruktorkami, Energia grupy wzmocniona i utrwalona zabiegami daje takiego kopa, że wszystko cieszy, nawet dieta dla królika.
 - Wspaniała atmosfera, którą stwarza mieszanka profesjonalnego, miłego, grzecznego personelu i życzliwych, otwartych uczestników. Po prostu przychylają nieba.
 - I chociaż nie dla widoków tu przyjeżdżam, bo las sosnowy jest dość monotonny w swej urodzie, to są tu przecież inne drzewa, krzewy, kwiaty, chwasty a to wszystko wiosną ubiera najładniejsze sukienki, szale, welony.
 - Basen w Jarosławiu. W piątkowe popołudnie, na całym obiekcie ( 2 baseny, brodzik, jacuzzi, bicze wodne, bulgotki, niecka z dyszami hydromasażu) prawie tylko nasza grupa czyli 8 do 10 osób. Luz, blues i bąbelki. Żadnych kolejek do bulgotek i masażerów, jeden basen dla dwóch osób. Bajka!
       Dużo ludzi wybiera ten ośrodek ze względu na religijny charakter jakim przesiąka jego atmosfera. Codzienne msze na miejscu, towarzystwo księży przy stole i na szlakach, filmy o treści religijnej, prasa katolicka. Ale nie ma żadnej presji, tu ma być bezstresowo.
       Więcej zalet, ofert, propozycji i opisów jest na oficjalnej stronie Ośrodka Profilaktyczno - Rehabilitacyjnego im. Ojca Pio. Wystarczy wpisać w google Radawa i na pierwszym miejscu jest link do Domu a tam już wszystko co najlepsze. I nie żadna reklama tylko sama prawda. 
       Wyższość przełomu kwietnia i maja nad drugą połową października polega na tym, że teraz dni są długie tak, że całkiem spokojnie można sobie zrobić długi i wolny spacer, o zachodzie, z aparatem. Bo po śniadaniu, w marszu po zdrowie, chodzimy z kijkami Nw i tempo nie pozwala na zatrzymywanie się i wybijanie z rytmu.  Po obiedzie staram się jeździć na rowerze i tam też, ze względu na moje marne umiejętności, nie jest wskazane zatrzymywanie się co chwilę na zrobienie zdjęć. Ale raz zaryzykowałam i wzięłam i stąd te fotki białego rowerka na tle. To by znaczyło, że w czasie poprzedniego turnusu, opieprzałam się i leserowałam bo zrobiłam kilka setek zdjęć. I chyba tak było, bardziej zwiedzałam niż rehabilitowałam i oczyszczałam.
 
       Czasem, zamiast roweru, popołudnie nad wodą? i chodzenie po dnie rzeki na bosaka. Taka akupresura. I karmienie maleńkich rybek, które żyją w pozostałej po rzece, wielkiej kałuży.

       Znajdę też chwilę, by się pogapić w niebo, w dziękczynnej wdzięczności lub zapalić  maluteńkie ogniseczko, gdy już tak bardzo zatęsknię za ogniem.

A gdy pada, sortuję zdjęcia i piszę posta.