CZTERY DNI DO .....

      

 W chatcie jestem wczesnym popołudniem, trzebaby skosić całość, uporządkować miejsce pod lodówkę ale …. przywiozłam też wczoraj kupiony „Dom w Fezie”. I utonęłam w remontowych problemach pary Australijczyków, z pietyzmem remontujących stary dom w marokańskiej medinie. Wprawdzie w Fezie byłam tylko jeden dzień, dłużej w Marakeszu ale czytając przypomniałam sobie swoje pierwsze wrażenia, zaskoczenia, zachwyty, zapachy, dźwięki, smaki. I wielki strach gdy się zgubiłam w medinie w Tetuan. Książka o miejscu, w którym było się osobiście wciąga jakoś szczególnie głęboko, chce się tam wrócić, chce się znowu podróżować, zwiedzać, poznawać. Tak było i teraz, zachciało mi się północnej Afryki albo Andaluzji. W przerwach między rozdziałami rozmarzam się, że może za rok, na zimowe ferie, zaproszę moje wnuki do np. Tunezji. Będziemy zwiedzać, wypoczywać, jeździć na wielbłądach do berberyjskich wiosek, fotografować Sidi Bou Said, łazęgować po medinach, pływać na pirackich statkach. Rozmarzyłam się a tu tymczasem cudny, kolorowo niebanalny zachód słońca nad lasem odbijający się w stawie. Odkładam książkę i z aparatem łowię widoki klatka po klatce.Dziś z plac rolnych tylko zwiedzanie działki chociaż przez dwa dni mojej nieobecności niewiele przybyło, tylko cudne rumiany panoszą się za chattą. 

 Dzień 2 – niedziela

       Noce zimne, 5 do 7 stopni, rano nie chce się wstawać z ciepłej pościeli bo i niebo zachmurane. Słucham ptasich przekomarzań i myślę, czy ten wczorajszy plan na Afrykę ucieszy też chłopców? Ale zanim ich spytam mam jeszcze pół roku, pewnie mi przejdzie (a może nie?). Kawka już w fotelu bo ile można leżeć, włączam radio i trafiam na Mikroklimat w radio Rzeszów, dawno tego nie słuchałam i nie wiem nawet czy to nie jest dawna Baza ludzi z mgły. Nastrojowe, liryczne ballady, beskidzkie i bieszczadzkie. Dziś zespół „U studni” część SDM po rozłamie. Niezły, ale ja tam wolę ten stary zespół, dobrze, że pozostały po nim kasety i płyty. Po takim początku dnia nastrój anielski i świąteczny, może obkoszę a może i nie, ale na pewno ubiorę się leśnie i „pójdę w dal cieszyć się życiem”. Zanim się przebrałam zaczęło padać, ani koszenie ani włóczęga donikąd, bo pada coraz mocniej. Słyszę, że sąsiedzi się rozjeżdżają do domów, mogłabym ubrać gumiaki i sztormiak ale …. dziś Dzień Matki, będzie święta bezczynność. Deszcz ma też swoje uroki gdy chatta w zasięgu wzroku, choćby nawet chłodna i przeciekająca ździebko. Jutro dzień nerwowy i pracowity (koszenie, przesuwanie mebli, czekanie na telefon od Pana M), więc dziś luz, blues i bąbelki czyli nic na siłę, trochę biegania z aparatem, trochę podglądania przybywającego strumienia, trochę przebierania zeszłorocznych fasolek do sadzenia bo jak zwykle w 2/3 dziurki i zasuszone robaczki (takie kopciuszkowanie). I zostało jeszcze ze 100 stron Domu w Fezie. Mimo deszczu, chłodu i braku słońca dobrze jest siedzieć z książką, zeszytem, gorącą herbatką w wyściełanym fotelu, na tarasie z widokiem na zieleń, czuć dzikość dookoła ale i bezpieczeństwo wokół. Przy niskich temperaturach jeść się chce, mam obiad z domu więc tylko rozpalam moją starą kozę, kładę patelnię na fajerce, na patelnię dwa plastry upieczonej karkówki, kilka pokrojonych w plasterki gotowanych ziemniaków i wielką chochlę ugotowanej, młodej kapustki z kminkiem i koperkiem. Zaiste, wielka to patelnia i cudny tercet, chociaż kapustka gra tu pierwsze skrzypce. Podkładam do kozy, trochę by był wrzątek na herbatę a trochę dla nastroju i urody, bo tak się jakoś stało, że od wczoraj nie paliłam ogniska, wczoraj z zaczytania a dziś z deszczu.  

 Dzień 3 – poniedziałek

       Źle spałam, bo całą noc padało więc kawka w chatcie i może to jest ta okazja by wreszcie uporządkować pomieszczenie gospodarcze ale …..cholercia, jak nie pada to mi szkoda pracować w chatcie a jak pada to mi się nie chce, niskie ciśnienie i takie tam usprawiedliwienia dla siebie samej. Coraz chłodniej, z regału wyciągam pierwszą lepszą książkę. Deszcz puka o blaszany dach i przemaka i przecieka, podstawiam miednicę, garnek, koc i ręczniki, wsuwam się do łóżka, książka chociaż dobra (innych nie trzymam) czytana po raz piaty więc nie wiadomo kiedy, usypiam na godzinkę. I już południe, nadal pada, trzeba zostać do jutra lub pojutrze więc trzeba się zaprowiantować. W sklepie kupuję jajka, mąkę, mleko - mam ochotę na naleśniki na słono i na słodko. To mi umili deszczowy dzień. Po obiedzie siedzę przy oknie i tęsknie patrzę na  szare niebo, kałuże na drodze, przybywającą wodę w potoku. 

 Dzień 4 – wtorek

       Spałam dziś długo i dobrze. Pospacerowałam z aparatem, moja ptaszka bardzo zaniepokojona, jej młode hałasują pod moim dachem, za dużo się tutaj dzieje. Rozpaliłam ogień, upiekłam ziemniaczki a potem, mimo, że wysprzątali, jeszcze uładzam po swojemu. I wreszcie, już po ciemku, prysznic i gorąca herbatka a potem zmęczona, nie wiem czym, hop do łóżka. Jutro wyjazd i sprawy finansowe, urzędowe i umowne.