Nabytki i przemeblowania

Nabyłam tej nietypowej wiosny, do chatty, kuchnię blado-błękitną a teraz się zastanawiam, czy rzeczywiście mi potrzebna bo całe lato kucharzę na zewnątrz. Ale przecież przyjdą chłodne a nawet zimne dni i wtedy się przyda. Narazie napatrzam się bo jest piękna, chociaż jakościowo przeciętna bo z płyt a nie z drewna i blat też z płyty a nie z płytek. Mimo to lubię głaskać powierzchnię blatu i dotykać zachwycających mnie uchwytów. Niby drobiazgi ale jak cieszą! Właściwie to kuchnia moich sennych marzeń do mieszkania, bo ta, którą tam mam, ma już około 30 lat. Trochę głupio mieć kuchnię w letniskowej chatcie dużo nowszą i piękniejszą niż w mieszkaniu ale do tej starej się przyzwyczaiłam a jak mówią, przyzwyczajenie drugą naturą człowieka. Jam stara i kuchnia w mieszkaniu stara i od dawna się przyjaźnimy a już od czasu gdy połączyłam kuchnię z gabinetem, salonem i sypialnią ( w jednym) to miłość do grobowej deski. A ta nowa to kaprys, zachciewajka, zauroczenie, kochaneczka urocza choć zbędna.
Kuchnię urządzam powoli, nawet bardzo powoli bo od czerwca a jeszcze część kuchennych przydasi jest w pokoju gościnnym, który mało w tym roku jest używany. No i jeszcze zlew i kran nie zamontowane, bo mi się latem nie spieszy do zmywania w chatcie a zimą to niemożliwe bo wyłączamy wodę. A i pod blatem miejsce czeka na jakiś sprzęt i poczeka dłuuugo, narazie to miejsce na krzesło i podręczną miskę albo miednicę. Cóż, narazie to kuchnia do patrzenia i głaskania, bo ani w niej gotować ani zmywać, ot wody nagrzać na poranną kawkę.

Kto by chciał latem gotować w najpiękniejszej nawet kuchni, gdy się ma Taki Taras. Mój taras jeszcze letni, chociaż już czuć zbliżającą się Panią Jesień bo i mgły i pajęczynki po porannej rosie. Odkurzyłam moskitierę, która się nie sprawdziła jako nocna ale jako dzienna i wieczorowa i owszem. Wygląda cudnie i nie dopuszcza do mnie much, komarów, ciem, os i szerszeni. Ostatnie przetasowania w związku z opróżnieniem poprzedniego, prowizorycznego kącika kuchennego zaowocowały totalnym zagraceniem tarasu, bo wyniosłam na niego, też prowizorycznie, dwie szafki i stół a na jesień dojdzie jeszcze drewno. Ale teraz wygląda jak letni pokój a moskitiera, owalne lustro i otwierany lufcik w oknie przy grilu, są zabawnym podkreśleniem jego wszechstronnych funkcji.
 
Nie ma już okrągłego grilla z ostatniego posta, rozkraczył się mój grill wieloletni, przepalony i przerdzewiały, który cóż, miał prawie 10 lat a ja go nie oszczędzałam, paliłam na nim głównie patykami i gałęziami. Poszłam do marketu ogrodniczego i mniemałam, że pod koniec sezonu będą obniżki i przeceny. Nic mylniejszego, towar przetrzebiony, wymackany, zdekompletowany a ceny stałe. Kusiło mnie by poczekać z zakupem do wiosny ale ja tak lubię ogniska na tarasie w deszczowe dni !!! I kupiłam niewielki, poręczny, mobilny, grill prostokątny, w zgrabnym pudełku. Niby prosty ale nie udało mi się go zmontować, mimo kilkukrotnego przeczytania instrukcji bo wskazówki w niej zawarte, kłóciły się z moją wiedzą inżynierską. Kilka razy było już tuż, tuż ale w końcu, jak zwykle, poprosiłam o uczynnego sąsiada. Ten w mig zmontował grilla nawet za bardzo nie przejmując się instrukcją. Grill idealnie wpasował się w miejsce, które miałam dla niego na tarasie. Na deszczowe dni jesienne będzie w sam raz, gdy ognisko niemożliwe. I będę wtedy ciepło myślała o moich uczynnych sąsiadach.
.
Czytam po raz któryś."Sama na oceanach" Noami James i znajduję dużo podobieństwa teraz, w środku tygodnia, gdy dookoła nie ma nikogo. I jak ona, nie czuję się samotna. Ona smakuje, gotuje, drzemie, stawia kliwer, genuę, foka, wypompowuje wodę, wymienia i naprawia płetwy samosteru, uwalnia żagle, czyści i smaruje urządzenia, dryfuje, robi notatki ..... a ja przycinam winogrona, wycinam zioła i je wieszam na tarasie i w izbie, zbieram maliny, jeżyny i przerabiam na sok i nalewki, wycinam łęty, łodygi, palę ogniska, poszerzam ścieżkę od południa a zwężam od północy, zbieram fasolkę, cukinię i gotuję, smakuję, fotografuję ....

Tu jest mała zmyłka bez nagrody za odgadnięcie, chociaż jestem pewna, że Grażka, jak zaglądnie , to wypatrzy. Pozdrawiam Cię Grażko!

Garść rozmaitości dla pamięci - początek września 2018 rok.

A na moim miasteczkowym balkonie już jesiennie.