... schronisko dla Serca, Duszy i Ciała

Tak, tak, tak - od teraz to już nie małe kłopoty i wielkie radości właścicielki nieruchomości, nie sanatorium tylko schronisko na skraju dla serca, duszy i ciała. Tak w ten jesienny, zaduszkowy czas to usłyszałam i poczułam, gdy gościłam córeńkę i wnusia w chatcie a właściwie w izbie. Łóżka, fotele, kołdry, poduszki, koce, pledy, plecaki, torby czyli uroczy, przytulny luz. Ogień w piecyku, grzanki na kolację, grzaniec na płytce ..... to klimat schroniska czyli miejsca gdzie się można schronić przed niedobrą pogodą, złymi emocjami, kłopotami rozmaitymi ..... I odpocząć i przemyśleć i przegadać lub przemilczeć. To schron i ukojenie na czas niepokoju. Ale i w czas spokoju i pokoju miejsce tymczasowe, podróżne, oderwane od szarej codzienności. Tam tylko to co potrzebne. Łóżko a przy nim biblioteczka, kominek a przy nim fotel, taras a na nim zapas drewna, stolik i fotelisko, łazienka z wc i prysznicem, półki na ciuchy, kuchenka i szafka. Nic mi więcej nie potrzeba, nawet błękitnego nieba.

Po śniadaniu po lesie spacery po zdrowie, po grzyby, po pokemony. I spacery owocne, bo i grzybki są i jaja Po i zdrowie. Mimo, a może właśnie dlatego, że zimno, mokro i bez słońca, wspaniale się znowu znaleźć w nagrzanej izbie, zdjąć wilgotne kurtki i skarpety, wypić gorącą kawkę z mlekiem, pograć w scrabble, poczytać książki, popatrzeć z czułością na najmilszych i słuchać jak na zewnątrz wiatr tarmosi gałęziami.

I w dodatku tak się dobrze urządziliśmy, że przyjemność ze zbierania była a obowiązków z zagospodarowaniem nie, bo porozdawałyśmy wszystkie szlachetne grzyby, zostawiając sobie tylko opieńki a obdarowani też byli zadowoleni. To się nazywa dobry interes.

Winko zlane znad owoców coraz ciszej plumka a po Zaduszkach chryzantemy w bardzo promocyjnych cenach więc skusiłam się na białą do gabinetu za dyszkę,  żółto brązową do kuchni za 3, 20 zł. Bo ta w salonie, podlana i zadbana nadal urzeka. Pocieszą oczy do Mikołaja a potem pójdą przezimować na skraj. Co będzie to będzie, dotychczas żadna nie przezimowała ale przecież zawsze jest Nadzieja!

A klimaty Zaduszkowe też były, w rodzinnym Mielcu, u gościnnej Siostry, Cioci, Halinki i Henia.