Drobne pocieszajki i wielkie wsparcie.

Czasem małe kłopoty i wielkie radości a czasem wręcz odwrotnie. Tak jak teraz, w listopadzie. Trzeba sobie radzić, jak się potrafi a jak się nie potrafi trzeba się radzić.
Zrobiłam pojesienny ogródek przy kuchennym oknie z rozmarynu i selerów przyniesionych z działeczki. Powtykałam zakupione na rynku 'brudne' pietruszki i zaadoptowałam hiacynta w pączku tak małym, że nie było wiadomo jaki będzie kolor. Rozmaryn robi się coraz bardziej delikatny, pietruszka rośnie wysoko ale wiotko, musi się wspierać na rozmarynie. Selery tak sobie, jeden już padł, bo miały za mokro. A hiacynt cudnie się rozwija i wdzięczy i pachnie na biało!

Do cotygodniowych, spożywczych zakupów dołożyłam zegar, który swat nazwał stacją meteo. Oprócz zegara i budzika wskazuje datę, dzień tygodnia, temperaturę i wilgotność. I ta wilgotność 42 % przypomniała mi, że pod koniec poprzedniej zimy zakupiłam nawilżacz powietrza, którego jeszcze nie uruchamiałam. Wyciągnęłam więc z szafy pudło, z pudła maszynę, z szafki pojemnik z wodą destylowaną zakupioną również zaprzeszłej zimy ale nawet nie naruszony. Poczytałam instrukcję i hurra, już z robocika w kształcie kropli, pióropuszem rozsnuwa się mgiełka.

Na trochę pomogło ale koniec listopada wyolbrzymia kłopoty i powiększa troski. Wprawdzie od 22 listopada zaczyna się ciąg rodzinnych świat, urodzin i imienin, dziewięciu strzelców w najbliższej rodzinie (w tym i ja) ....
Więc bez trudu dałam się namówić na pielgrzymkę do Częstochowy. W intencji Naszej Rodziny. Nie był to wielki trud pielgrzymi i nie było to Camino ale były wielkie emocje, uniesienia, poruszenia. Nie do opisania. Jedne ulotne, drugie mam nadzieję trwalsze.

Poprzednio byłam tu ponad ponad trzy lata temu, po I komunii najmłodszego wnusia. Jakżeż inne emocje i wzruszenia bo i intencja inna i miesiąc maj.

Po powrocie z pielgrzymki, dostałam zaproszenie z wolontariatu, do sortowania darów. Jakież to hojne dary!!! Od szkół, sklepów, firm i prywatnych osób. Pieluszki, chusteczki do toalety, kosmetyki pielęgnacyjne i lecznicze, książki, gry, zabawki, pluszaki, przybory szkolne, ubranka, kocyki, pościel .... zadziwiająca jest chęć ludzi do dzielenia się i obdarowywania. Cztery godziny ciężkiej, fizycznej pracy, dla dzieci w hospicjum i ich rodzin. Niech żyje zdrowy egoizm! Nic tak szybko nie podnosi dobrego samopoczucia jak 'bezinteresowna' praca na rzecz słabych i pokrzywdzonych. Bo czyż bezinteresowna jeśli dając pracę rąk, pot i ból kręgosłupa dostajesz dobre samopoczucie? Więcej dajesz czy więcej bierzesz? Nieważne, to się jakoś tak cudownie równoważy.

A wieczorem udział w warsztatach Uniwersytetu dla seniorów, tym razem rękodzieło artystyczne. Dzieła własnoręczne ale czy aby na pewno artystyczne? Poprzednio kartka świąteczna z Aniołem a wczoraj torebka na prezenty.

Nie oceniam, co jest drobną pocieszajką a co wielkim wsparciem. Co jest dla duszy, co dla serca a co dla ciała. Ważne, że w sumie wszystko to pomogło a i listopad zmienił się w grudzień w międzyczasie.
Z ostatniej chwili : Córeńka mi przysłała taką propozycję pobytu w Toskanii, że choćby nawet nic z tego nie wyszło, to mam materiał do radosnych planów i marzeń, na pół roku przynajmniej :-)))
P.s. A dlaczego nie miałby dojść do skutku taki cudowny, urodzinowy wyjazd?