BERGAMO - Świat III - Mieszczański i dostatni

To jednak były cztery światy, bo ten trzeci wyjazd to dwa różne światy. Tym razem cel to Bergamo i jezioro Como, Lombardia, północne Włochy, blisko granicy ze Szwajcarią.

W niedzielę, wczesnym popołudniem, wracamy ze Slotu a już w poniedziałek wylatujemy do Włoch, ledwo wystarczy czasu na przepakowanie. Po prawie całym poniedziałku w podróży, po logistycznym ogarnianiu parkingu i lotniska, odprawie, szukaniu klucza do B & B, dojazdu do tegoż - stwierdzam, że podróżowanie w dzisiejszych czasach jest zupełnie inne niż pamiętam. Ja już tego nie ogarniam, tych aplikacji, rezerwacji, biletów, tłumacza, map i planów, a wszystko to w telefonie co się mieści w dłoni. Ale nie byłam sama, córeńka w lot ogarnia te meandry a Wnusio biegle porozumiewa się z tubylcami i turystami.
Przyjeżdżamy wieczorem przez opóźnienia lotu i zaraz po zainstalowaniu się w uroczym B & B, w pokoju Kandinsky, idziemy w miasto, nie da się usiedzieć w najwygodniejszym nawet apartamencie gdy za oknem takie widoki!

Citta Alta urokliwa, na wzgórzu ( a jakże ) ciasno zabudowana zabytkami. I dwie kolejki do niej, same w sobie stanowiące atrakcję. Więc najpierw per pedes w górę a potem Funiculare na Starówkę, wjeżdżamy pierwszą kolejką i to rzeczywiście pionowo.

Wysiadamy już po zmroku i błądzimy niespiesznie, jak się okazuje obok głównych ulic, odkrywając nieturystyczne uliczki i przejścia. A ponieważ nie przyjechał ani autobus nr 1 ani kolejka na górę na San Viglio (ta już nie jeździła, a szkoda), zwiedziliśmy Stare Miasto na piechotę, tam i z powrotem. Mieszanina średniowiecza i renesansu, wszystko co najlepsze. Ciasne, kamienne uliczki, urocze place, wiekowe budowle i co i raz widoki na rozświetlone, dolne miasto. Czy po nas kiedyś też pozostanie coś tak pięknego? Wróciliśmy sporo po północy, bo zgłodnieliśmy ociupinkę i spytaliśmy wujka Gugla gdzie można zjeść najbliżej coś ciepłego o 23.30. Poprowadził nas najkrótszą drogą do Trattorii Caprese, gdzie dostaliśmy gorącą pizzę w kształcie wielkiego pieroga. Najedzeni na full wracaliśmy, według mnie, nienajkrótszą ale malowniczą trasą.

Rankiem, po kąpieli i śniadaniu, spakowaliśmy bagaże i jedynką wyjechaliśmy do stacji górnej kolejki, przez całe prawie Bergamo. Co za widoki z okien autobusu! To jakby Florencja!! 
Słabą mam orientację w terenie, co i raz byłam zaskoczona gdy moi najmilejsi z oczywistą pewnością wiedzieli gdzie jesteśmy, nawet nie spoglądając w telefon. Sama już nie dałabym rady ogarnąć obcego i nieznanego.
I wreszcie wyjechaliśmy górną kolejką i całe Bergamo mieliśmy u stóp. Młodzi poszli na rekonesans a ja usiadłam w "Baretto di Vigilio", pod wieżą, z widokiem przecudnym i przy butelce Aqua Bracca robiłam notatki z wczorajszego dnia i napawałam się widokiem. To jakby Florencja i Budapeszt razem. Potem Dziecka wróciły i ja poszłam z Córeńką tą ciekawszą stroną na mały spacer. Każda Starówka warta jest tego, by ją przedeptać w różnych a co najmniej w dwóch porach, porannej i wieczornej i my tak właśnie robimy, chociaż odwrotnie.

A potem już Stazione Termini i znowu moi najmilejsi w mig pojęli, jakim pociągiem, jakie bilety, gdzie przesiadka - a Włoch, oczarowany Asią, zaprowadził nas wprost na peron boczny. 
Do Lecco góry dookoła a potem już oczarowanie, bo tory prowadzą wzdłuż jeziora Como a więc woda błękitna, białe żaglówki i domy z ceramicznymi dachami, tarasami i okiennicami i Alpy wokół. Ale to już inny świat o którym za Chwilę.