Klimat jak życie

Ten czas zaduszkowy zmusza i nastraja do rozmyślań o jesieni, porach roku i porach życia.
Dziś właśnie jest taki dziwny dzień jesienny. Obudziłam się wcześnie ale wstałam późno bo deszcz, szare niebo i chłód. I jest radość, że mogłam spać ile chciałam i że nie mam dziś nic pilnego do zrobienia. Ale potem radość gaśnie, za oknem zimna szarość i moknące autka. Nie ma urokliwej mgły, nie cieszy nawet żółto-wrzosowy balkon.

Ale zjadłam późne śniadanie na gorąco czyli jajecznicę z trzech, kawkę z mlekiem i od razu poweselałam. Odpaliłam kompa i zaczęłam szukać zdjęć ławeczki, które robię dla siostrzyczki od kilku lat, o każdej porze roku. Nagle, naprawdę nieoczekiwanie ściemniło się tak, że zapaliłam lampę w samo południe. I coś zaczęło huczeć, myślałam, że może jacyś motocykliści bo nie chciało mi się wierzyć, że to burza. Ale gdy zaczęło ostro wiać, deszczyć a nawet sypnęło gradem nie miałam już wątpliwości, to późno-październikowa burza. Zanim się zebrałam, złapałam aparat, już prawie przeszła, trwało to zjawisko około pół godziny a już za chwilę wesołe słońce i błękitne niebo. I ja nabrałam wigoru, mieszkanie zakurzone po letnim i grzybnym sezonie wymaga choćby odkurzenia, tym bardziej że spodziewam się gości na Zaduszki.

Nie mogłabym mieszkać gdzie indziej niż w Polsce. I nie ze względu na patriotyzm ale na klimat i język. Myśleć, mówić i porozumiewać się w tym samym języku to dla mnie minimum komfortu, dużo ważniejsze niż większe pieniądze, luksusy i sukcesy. Strefa umiarkowana ma wspaniały klimat i różnorodność. A chociaż i to się zmienia powoli, nadal są wyraźne cztery pory roku a w każdej, jak w życiu, słońce i deszcz, śmiech i łzy. Na wakacje z dziką przyjemnością wyjeżdżałam i wyjeżdżam do Grecji, Italii, Hiszpanii, Francji, Chorwacji, Maroka, Tunezji,  Egiptu, Turcji ..... ale z jeszcze większą wracam tutaj, do kraju, do domu.
WIOSNA to Drzewo, czas narodzin i rozwoju, pączkowania i kwitnienia. Czas oczyszczania, porządków i nowych początków. Są we wczesnej fazie zimne deszcze, nawracające przymrozki, błoto i plucha ale potem słońce coraz wyżej i coraz cieplej, delikatna, jedyna w swoim rodzaju zieleń pączków i młodych liści, zapach żółtych podbiałów i mleczy, fioletowych fiołków, wrzośców, bzów....  Czas uczenia i dorastania. Pracowity czas, jak w życiu!

LATO - czas Ognia, witalności, kreatywności, owocowania i dojrzewania. Są irytujące, zwalające z nóg upały gdy tylko w cieniu i powoli ale też truskawki, czereśnie, maliny, wiśnie. Kolory soczyste i intensywne, zapachy i smaki takież. Czas zakładania gniazda i wychowywania potomstwa. Pracowity czas, jak w życiu!

JESIEŃ to Ziemia, siła skierowana w dół, ku wewnątrz. Natura wraca do źródła. Zbiory tego co dojrzało latem, czas gromadzenia, zabezpieczania, konserwowania ... Czas płomiennych kolorów liści i szarug deszczowych. Czas na wnuki, rozpieszczanie, przytulanie. Pracowity czas, jak w życiu!

ZIMA - czas Wody, wyciszenia i odpoczynku, mądrości i cierpliwości. Czas zimy białej i śnieżnej, lazurowego nieba, skrzących się sopli lodowych ale też zimnych zawiei i zamieci, mrozów i roztopów. Czas snów i czekania, fotelowania i kucharzenia. Czas na dopieszczanie siebie.

Jak w Naturze tak w Życiu. Tylko u nas ludzi, po zimie nie przychodzi wiosna. A może jednak?
Za mną już wiosna, lato i pół jesieni życia.  Ale nie ma się co bać i troskać, późna jesień i zima też mają swoje uroki.