Szybki, przedświąteczny wypad

Gdyby nie kominek w chatcie, chyba bym się nie wybrała na skraj, gdy pogoda niepewna, chłód wokół a w mieszkaniu przytulnie i przedświątecznie. Bo w taki późnojesienny czas jestem sobie niewymownie wdzięczna za zrealizowanie pomysłu połączenia kuchni z livingiem który ja nazywam gabinetem. Tu wszystko mam w zasięgu wzroku i wszystko mam co potrzeba do wygodnego i komfortowego życia.

Ale do Świąt jeszcze prawie dwa tygodnie, ile można trwać w wygodzie i luksusie? Więc wygarniam z lodówki jedzenie, biorę trzy bidony wody i hajda na skraj, do chatty, do ognia.
Po drodze mam sprawy do załatwienia: wymienić opony na zimowe, umówić się do okulisty, dać telefon do naprawy, zatankować. Tam kolejka, tu terminy na po połowie 2010 roku, telefon trzeba zostawić do naprawy, tylko zatankować się udało.
Na skraju jestem sobie niewymownie wdzięczna za zrealizowanie pomysłu wybudowania komina i podłączenia kominka, za powiększenie tarasu i za zamontowanie dodatkowego, małego okna w izbie. Te trzy zrealizowane marzenia sprawiają, że chatta jest jakby całoroczna chociaż w porywach i przyzywa mnie o każdej porze roku.

Jedzenie przygotowane na ogniu z palonego drewna smakuje inaczej, lepiej. Że smażone na patelni to oczywiste, jajecznica, rybka, żeberka .... Ale, i to dziwne, i te gotowane w garnkach też są smaczniejsze.

Ale nie tylko gotowałam, czytałam i paliłam w piecu, były też spacery. Dalekie i bliskie, solo i w duecie, w dzień i o zmroku ....

Wcześnie tu zapada zmierzch i zmrok ale zawsze jest coś radosnego do robienia!

Wróciłam w sam raz na jarmark bożenarodzeniowy w Moim miasteczku, w trzecią niedzielę Adwentu. Zapomniałam zabrać aparatu i nawet w połowie drogi zamierzałam się wrócić po niego ale tak jakoś pomyślałam, że nie warto. Ponieważ pogoda nie sprzyjała, szczególnie silny wiatr, jarmark odbył się w hali, nie na zewnątrz. Było za ciasno, za gorąco, za głośno, za tłoczno i w końcu wyszłam nic nie kupując. Ale za to jaki magiczny, groźny, cudny zaczynał się zachód! Więc szybko popędziłam do mieszkania, aż do zadyszki, chapnęłam aparat i fotografowałam, fociłam az bateria wysiadła.

Od poniedziałku zaczynam przygotowanie kulinarne świat. Najpierw to co da się zamrozić bez uszczerbku dla smaku. Więc farsz mięsny do krokietów, do uszek z borowikami, do pierogów z kapustą i grzybami. Potem kapusta wigilijna. I lepienie uszek, misternych i biżuteryjnych. Bo w tym roku troszkę pomagała mi Magda Gessler, ten luz, ten hiszpański temperament, te sekrety wieloletniego kucharzenia. Wkładałam cebulę do gotowania grzybów by otworzyć ich smak, studzę smażoną na maśle cebulkę by uszka były soczyste, sporo masła i szczypta cukru dla przekory, ciasto na uszka tylko mąka, sól i woda pokojowa, żaden wrzątek, żadnych jajek, żaden olej, uderzam o stolnicę by wbić powietrze, przykrywam gorącą miską ....

I moje ulubione: wzmacnia smak ale nie jest bohaterem

Bo potem, już w domu rodzinnym będzie robienie śledzi z cebulką, barszczu z prawdziwków, pierogów z kapustą i grzybami, pierożków z suszonymi śliwkami, kompotu z suszu .... Bo słodkie i pierogi ruskie zamawiamy, mamy sprawdzone, domowe, smakowite źródło.  

I oczywiście, jak co roku,  czytam "Wieści" Whartona, gdy On w starym, kamiennym młynie, wyczarowuje ducha świąt, w trudnym dla rodziny czasie.

To prezent od córeńki z grudnia zeszłego roku ale dopiero teraz je wyciągnęłam z szuflady, ubrałam i cudnie się w cieple czują moje stopy bo to skarpety nie do chodzenia tylko do nacieszania się w łóżeczku.