2 i 4 czerwca 2023 rok

2 czerwca - dwa miesiące od zamieszczenia oferty, sporo oglądaczy i tylko jedni poważni kupcy, którzy na koniec okazali się niepoważni. Dziś zaczynamy sprzedaż jakby od początku a ja, nie wiem czemu, wcale nie czuję się bardzo zawiedziona ale raczej zadowolona. Cholercia, przecież ja kocham to moje mieszkanie, za duże na teraz dla mnie ale pełne dobrych, sentymentalnych i serdecznych wspomnień.

Nie, nie wycofuję się z decyzji o sprzedaży ale nie tak na łapu capu i hop siup, jak to robiłam od początku tego roku. Sprzedałam szybciutko garaż i dobrze. Pieniędzy nie dopadła inflacja bo poszły w dobre ręce. 

Z mieszkaniem trudniej więc się spinałam bo nie miałam jednoznacznego pomysłu na to co i gdzie po sprzedaży. Czy Dom Seniora w Rzeszowie, czy do siostry, czy garsoniera w Mielcu? A tu kupcy mili i chętni na już ale zastanawiająco konsekwentnie omijający pośredniczkę. Dopiero niedawno się okazało, że chyba mniemali, że u starszej Pani wytargują niską cenę, sporo poniżej oferty. Ale ja nie jestem aż tak zdesperowana ani taka staruszeczka więc zakończyłam z nimi rozmowy właśnie dzisiaj.
Zaczynam od początku, zawierzam pośredniczce. Proponuje  zmienić zdjęcie profilowe i leciutko obniżyć cenę. Zgadzam się na to ale bez możliwości negocjacji. Mam już dość zastanawiania się i decydowania, ile jestem w stanie opuścić. Cena sztywna i czekamy na kupca zdecydowanego. Tutaj oferta. Bez pośpiechu, może jesienią coś nie tylko drgnie ale ruszy w związku z kiełbasą wyborczą 2 % kredytu na pierwsze mieszkanie. Moje w sam raz się nada dla młodych, tylko meble wymienić, pozdejmować bibeloty, pomalować ściany na swój ulubiony kolor. To nie mądrość tylko rozsądek bo co mi da denerwowanie się, irytowanie i stresowanie, że minęło dwa miesiące a mieszkanie jeszcze nie sprzedane?

I jakoś tak bardzo mi ulżyło, bo dotąd cały czas się biłam z myślami czy jednak nie sprzedać tanio i mieć święty spokój. Ale przecież nie po to wynajęłam pośredniczkę by się użerać i stresować z kupcami bezpośrednio. I chyba gdzieś w głębi przeczuwałam, że jeszcze tu trochę pomieszkam bo dlaczego inwestowałam w mój zielony balkonik? Gdzie dzisiaj siedzę i piszę ten post. Wszystko ma swój czas ..... 

A 4 czerwca całkiem inna, wielka i ważna sprawa. Radosny Marsz Wolności. Gwarna, kolorowa i radosna Niedziela. Szkoda tylko, że tyle tam było przemówień, sloganów i skandowania. Haseł, okrzyków i plakatów. Za dużo polityków i politykierów którzy zapragnęli się ogrzać przy tym ogniu wolności. Ale tłum ponad oczekiwania wielki i pełen radości i Mocy. Tyle emocji pozytywnej - niech się nie zmarnuje!

Marsz wolności i moja młodsza siostra Tęczulka Rebeliantka tam była. 

W czasie jej nieobecności w Mielcu mieliśmy godziny grozy bo Heniu tak mocno wymiotował i zasłabł całkowicie, że trzeba było zadzwonić po pogotowie. Niewiele pomogli ale porobili podstawowe badania, zataszczyli Henia na kocu z podłogi na łóżko i odjechali. Proponowali, że go wezmą do szpitala ale na to się nie godziłam i nic więcej nie mogli zrobić, oni nie są od leczenia.