Lipcowy Wrocław

Wracając z Głębokiego zboczyliśmy w stronę Świebodzina, gdzie ten słynny posąg Jezusa widać z drogi od tyłu. To jeden z największych posagów Chrystusa na świecie. I wiecie co, wcale nie wygląda pompatycznie, pretensjonalnie i kontrowersyjnie. Może nie zachwyca ale robi wrażenie. Dobre wrażenie.

A potem już prosto do Wrocka, na poddasze Asi. Tam małe ale miłe zmiany.
Nazajutrz niedzielny park śniadaniowy, wspaniała inicjatywa tak zanęcana dla mieszczuchów:
"Wykorzystaj ten czas i zafunduj sobie i swoim bliskim coś dla ciała i dla ducha – z dala od ekranów, hałasu, sztucznego światła lamp, pośpiechu miejskiej komunikacji." 
My poszliśmy tam z ciekawości i na drugie śniadanie, bo mamy swoje miejsca z dala od ekranów, hałasu. sztucznego światła, pospiechu ......

W południe głosowanie, spełniliśmy swój obywatelski obowiązek, w tym punkcie wyborczym ponad 70 % dla pokonanego.

Popołudniu na nowej działce Rodos ( Rodzinne ogródki działkowe ogrodzone siatką) "Nasz mały kawałek zieleni". Mają ją od dwóch miesięcy a już ze stanu mocnego zaniedbania wyprowadzili ją sprawnie, z determinacją i niemałym wysiłkiem, w stan wpół drogi do świetności.
Tak było na początku czyli pod koniec kwietnia:

 A tak w połowie lipca, po dwóch miesiącach ciężkich prac:

I już po niedzieli. A od poniedziałku dni zwyczajnie piękne.  Niespieszne śniadanka w domu, przygotowanie pracochłonnych obiadów, delikatne kolacje

No i wyprawy na Rodos, trochę pracy, troszkę wypoczynku, dużo luzu, odpoczynku i zachwytu. 
I jedna wieczorowa wyprawa po Wrocławskiej Starówce śladami latarnika. Czekaliśmy na niego ponad godzinę z powodu rozbieżnych informacji ale było warto. Dookoła Katedry i na koniec ulicą Katedralną zeszło do szarówki. A potem niespieszny powrót przez Most Tumski i rozświetlone  wyspy Piasek, Młyńską, Słodową i znowu Piasek

Ostatni dzień przed wyjazdem spokojny i luzacki. Powoli obchodzę naszą kamienicę a potem pod torami przechodzę na skrzyżowanie Piłsudskiego ze Świdnicką. W tej części miasta mam do załatwienia dwie sprawy, papierowe zdjęcia naszej rodzinki i produkty na sporządzenie ogóreczków małosolnych. Obchodząc powoli te miejsca widzę krasnale hazardziści i przypominam sobie, że tu właśnie było w latach dziewiećdziesiątych Kasyno i tam pierwszy raz dostałam Lucky streaka, zagrałam w pokera i wygrałam 700 zł.  To nie było wiele ale oparłam się zainwestowaniu w dalszej grze tej wygranej i to była moja ostatnia i jedyna szansa na uzależnienie od hazardu.