Listopadowe małe podróże

Kilka podróży niedalekich, w ciepłe dni początku listopada. Niektóre kilkudniowe a niektóre jednodniowe ale każda pełna wrażeń i emocji, różnistych i rozmaitych ale w przeważającej ilości radosnych i pozytywnych.

Pierwszy pobyt  - w miasteczku rodzinnym. Kilka dni od 1 listopada. Nie wszystkich świętych lubię i szanuję ale jest mój ulubiony święty Antoni, pokorny św. Franciszek, mądra św. Maria Magdalena i jeszcze kilkoro by się znalazło. Poranne spacery w mroźne poranki oczywiście z psinką i oczywiście w pobliżu cmentarza, sprzyjają zadumie o przemijaniu i potrzebności świętości.

Wczesnym popołudniem pielgrzymuję w religijnym pochodzie, spaceruję po cmentarzu, spotkam się  z rodzinką. Tylko dlaczego we Wszystkich Świętych a nie w dzień Zaduszny? Dla mnie Dzień Zaduszny to właśnie najmocniejsza bliskość z Tym z Tamtego Świata. Choć może Ten i Tamten wcale się nie różnią tak w ogóle i energetycznie, tylko nasze cielesne postrzeganie widzi różnicę bo  nie widzi całości.

Drugi  - w swojej chatcie. 
Też kilka dni i w planie zakończenie sezonu. Po drodze dwa króciutkie przystanki w Łańcucie  na zwiedzanie wystawy poplenerowej i części parku pałacowego.

A na miejscu w dni słoneczne ostatnie prace czyli malowanie okiennic od południa, przycinanie i wycinanie łętów, spacery po lesie bo pięknie i zdrowo i dookoła wielkiej wody w odwiedziny u kaczek. Nasze nie odlatują do dalekich, ciepłych krajów? A może czują, że u nas jeszcze daleko do zimy.

W dni słoneczne i deszczowe i pochmurne czytanie przy nowym, niskim, południowym okienku w blasku słońca lub lampy. Albo na tarasie. Czasem palenie w piecu i gapienie się w ogień.  Zawsze patrzenie przez okienko, wcale nie bezmyślne.

Trzeci to wizyta u Czesi w jej domku.
Prawie doba z obiadem, kolacją i śniadaniem u psiapsiółki Czesi, sympatycznej, życzliwej, serdecznej ale bez umiejętności wybaczania i odpuszczania. I w dodatku ma niesamowitą pamięć. Często myślałam, że moja słaba pamięć to wada ale teraz widzę, że to czasem błogosławieństwo. Ona pamięta każdą chwilę ze swojego długiego życia i nie waha się o tym opowiadać po wielokroć.
Jej domek jest piękny i czarowny i we wnętrzu i na zewnątrz. I tu się obie zgadzamy. Ale już w otoczeniu i sąsiedztwie to subiektywnie bo ja uważam, że jest ślicznie i uroczo a ona że źle, oszukańczo, perfidnie, podle, podstępnie .....
W niebie też może być piekło?

Czwarty u gościnnych jaworowych gospodarzy
Jeden dzień a właściwie kilka południowych godzin ale się działo!!! Ugościli mnie czym chata bogata. A bogata w drewno, przetwory owocowe i warzywne, widoki cudne, ciekawostki regionalne, mnóstwo serdeczności i życzliwości.

Na przykład lokalna kaplica w miejscu objawień Maryjnych, z miejscem kultu i wspaniałymi widokami bez ograniczeń dla myśli i zachwytów.

Droga do nich i od nich obfitująca w widoki i atrakcje, w mapach google godzina ale z przystankami na podziwianie i z lękiem przed serpentynami i jazdą w górę i w dół dwójką to trzy razy dłużej. To przecież Pogórze. A już karczmę "Pod semaforem" w Bachórzu nie sposób przegapić.

I wreszcie powrót do mieszkania, do domu, do siebie.
I tak zeszło prawie dwa tygodnie. Powrót na dwa dni do stagnacji i spokoju, ciszy i internetu, przelewów i blogów, systematycznego jedzenia, piżamowania całodziennego .....

A to dary z podróży na słodko, ostro, kwaśno i pikantnie od O i C. Mając takich znajomych nie musi się mieć ubezpieczenia :-)))
Ps. Nie mogłam się oprzeć, by sobie nie skopiować linka do posta Oli - TUTAJ