Fiołkowy czas

Od poniedziałku do soboty - cały tydzień pracujący na skraju. Do wysycenia duszy i ciała.
 Rytualny obchód pokazał, że straty są, wiosenne a nie zimowe, ludzkie a nie z natury. Ale już się nawet nie złoszczę, może ludzie kradną i niszczą bo ..... muszą. Z zawiści, z biedy, ze skąpstwa, z głupoty ..... Nic to, wobec rozpasania fiołków, które pokropione wiosennym deszczem, pysznią się swoją nietrwałą, niezwykłą urodą.

Jak mam w planie kilka dni w chatcie to dwa pierwsze dni tylko się nacieszam. Tym razem też tak było. Palenie w piecyku, gotowanie bigosu "na winie", spacery po włościach i po okolicy, odwiedziny u znajomych moich znajomych (Władzia narożna, jej kuzynka Marysia i sąsiadka Zosia - wszystkie po 70 - tce to temat na osobny post), palenie ognisk i pieczenie ziemniaczków, czytanie w obu fotelach i w łóżku. 
I tak się zastanawiam, skąd moja miłość do wielofunkcyjnej izby, w której jest wszystko co potrzebne do dobrego życia. Łóżko i fotele, stół i krzesła, szafa pełna ubrań, szafki pełne naczyń, zapasów i książek, piecyk i zapas drewna, półki pełne przydasiów, kuchenka el, wiadra i pojemniki pełne wody. Z każdego miejsca widać wszystko. Living! Pewnie dlatego tak lubię maleńkie chatki, namioty, szałasy, groty, domki myśliwskie, zimownie, domki działkowe, letniskowe ..... Po co ludzie wymyślili to rozróżnienie funkcji. Osobno sypialnia, kuchnia, jadalnia, gabinet, łazienka, pokój gościnny, suszarnia, pralnia, kotłownia, spiżarnia .....  Kiedyś sama tak żyłam, z wiekiem maleją potrzeby bo miało się wszystko i już się wie co ważne.

Dopiero wieczorem dnia drugiego planuję co w gruncie a co na rozsadniku, gdzie to co przywiozłam czyli jodła koreańska i cały pojemnik pospolitych ziaren i nasion. Ciekawe, w zeszłym roku postanowiłam i podzieliłam się tym postanowieniem z przyjaciółką i rodziną, że powoli likwiduję grządki warzywne, zostawiając krzaki owocowe i grządkę z ziołami. A przedwiośniem wykopałam darń i zrobiłam dodatkową grządkę powiększając areał do upraw. Ciekawe? Kto postanawia i kto bojkotuje postanowienia? Kto planuje a kto działa spontanicznie? Wszystko Ja?
Robię plan grządek a nazajutrz zaczynam od znalezienia miejsca na mój jedyny luksus czyli jodłę koreańską a może kaukaską?

I przez następne trzy dni plewię na grządkach, sadzę cebulki, fasolki i pestki, sieję nasiona warzyw i kwiatów, przenoszę złocistą tuję i jałowiec, wiesiołek i pierwiosnki, jagodę kamczacką i poziomki na nowe miejsca. Nawet sadzę skiełkowane ziemniaki otrzymane w darze. Ale nie tak bez przerwy, zdarzają się godziny gdy siedzę w fotelu przy kuchennym oknie, z książką na kolanach i patrzę na swoje grządki, na ptaszki zbierające słomki, na wiatr tarmoszący suchymi trawami ... A przy tym kuchennym, słonecznym oknie jakaś inwazja biedronek, Wiem, że piękne i pożyteczne, zjadają mszyce ale dlaczego tłoczą się wszystkie do mojej chatty. Pojawiają się znikąd, ja zbieram je, wynoszę na taras i wyrzucam a one wracają przez kuchenne okno. Rozłażą się po szybie, parapecie, suficie a wieczorem spadają mi z sufitu na twarz, włosy, szyję, ręce i łaskoczą, giglają, podszczypują. Wkurzam się bo są ich dziesiątki, nie mam worka do odkurzacza więc trudno, albo one albo ja - utwardzam swoje serce - wojna! Wspinam się na stoły, krzesła, łapię je, wrzucam je do garnuszka z wodą i przykrywam talerzykiem. A na drugi dzień przyjaciółka mi uświadamia, że one nie przychodzą do mnie w gości ale tu mieszkają i ciepło je budzi. Wystarczy nie palić w piecyku, temperatura spada poniżej 10 stopni i biedroneczki znikają.