Wiosenny balkon ...

 ... czy mi wystarcza, wystarczy? Od czasu sprzedania chatty i działki moje życie się zmieniło. Narazie jeszcze nie wiem czy na dobrze czy na źle, czy na lepiej czy na gorzej. Ale na pewno na inaczej.  Złamana noga jesienią, zima i krótkie dni, trzytygodniowe sanatorium, wypadek z okiem - przez pół roku byłam zadowolona, wręcz zachwycona, że sprzedałam działkę i chattę daleko od mieszkania. Ale przyszła wiosna, kwiecień i coś mnie nosi. A ponieważ jeszcze nie wiem czego pragnę a co potrzebuję, nie podejmuję żadnych decyzji (choć czas ku temu stosowny). Na wszelki wypadek, bez względu na decyzję, powoli moszczę sobie wygodne gniazdko w mieszkaniu i na balkonie. Przygotowuję i odnawiam ziemię w donicach. Na spód wsypuję warstwę keramzytu, na to warstwę kompostu z całej jesieni i zimy, na to ziemię zmieszaną z perlitem. Znoszę z wypraw i spacerów fiołki, czosnek niedźwiedzi, bluszcze, zaszczepki kwiatów. Kupuję truskawki i poziomki, krzewinki ozdobne i jadalne, zioła rozmaite,  kwiaty jednoroczne i byliny dla mnie do uciechy i dla pszczół na pożytek.  

Byłam z wizytą u Krysi o iluzorycznym uśmiechu, to właściwie rewizyta. Zaprosiła mnie na obiad a ja nie spytałam o której. Dzień zimny i mokry, siedzę sobie w wannie w samo południe a tu dzwoni Krysia i pyta, czy już idę bo obiad na stole. A ja jeszcze śniadania nie jadłam. Mało ją znam, okazało się że ja to stara sowa a ona stara skowronkowa. U mnie obiad to szesnasta, siedemnasta. Ogarnęłam się szybko ale w międzyczasie pilny telefon i czekanie na umówionego fachmana, byłam u niej koło czternastej. Obiad jadłam już sama, odgrzewany kotlet nie za bardzo ale kapusta warta grzechu. U Krysi dziewczęco i anielsko, posprzątane na błysk. Wielkiej przyjaźni z tego nie będzie, za dużo fundamentalnych różnic, ale znajomość i owszem bo Krysia jest serdeczna i uporządkowana. Teraz znowu czas na rewanż i będzie problem bo ja już nie gotuję obiadków dla gości. Ewentualnie częstuję zupą jak mi się dużo ugotuje.

Już ponad dwa miesiące trwa wojna na Ukraini. Ta pieśń z 2014 a może nawet z  2004 roku, ciągle nadal aktualna i wzrusza mnie niezmiennie. "Że ne wmerła, ne wmerła Ukraina, kiedy razem jesteśmy jak rodzina" brzmi mi jak " Jeszcze Polska nie zginęła kiedy my żyjemy". Mnie tak brzmi 🤍🧡💙💛

I odnawiam kuchnię więc mniej teraz wychodzę z mieszkania bo pracy i ruchu przy remonciku sporo.