Rymanów Zdrój - początek

Dzień pierwszy - wrażenie ogólnie nie całkiem pozytywne. Autobus którym miałam dojechać bezpośrednio zatrzymano w Krośnie z powodu niesprawności. Czekanie na podstawienie autobusu zapasowego trwało i trwało, zmówiłam się z jedną kobiełką i pojechałyśmy taxi, ona do Iwonicza a ja do Rymanowa. Jazda też była z przygodami bo zrobiła się z tego wycieczka, kierowca, chcąc zrobić skrót, zabłądził i wracaliśmy dookoła ale na szczęście przez malownicze okolice. Ale za tę wycieczkę zapłaciłam sporo a może niewiele? Obiekt też nie okazał się taki śliczny jak na zdjęciach z folderów, co nie dziwi bo był budowany w latach sześćdziesiątych. Wysłużony, odrapany miejscami, łazienki lekko zatęchłe (dobrze, że nie mam węchu). Oddziałowa nie całkiem miła, lekki rozgardiasz i dezorganizacja. Po obiekcie tylko w maseczce, bez maseczki tylko w pokojach i na stołówce. Damy radę 🤍
Dzień drugi. Dziś już lepiej, zabiegi dobrze rozpisane, personel od zabiegów miły i uczynny, zwiedziłam cały obiekt, część już odnowiona wygląda bardzo fajnie. Humor lepszy to i mniej się widzi niedoróbek.  

Zwiedziłam też najbliższą okolicę. Najpierw widok z okna i na okno, potem wzdłuż rzeki Tabor, w prawo do centrum a potem w lewo do muszli i basenów. No i z powrotem po drugiej stronie Taboru. Popatrzyłam na swoje sanatorium z bliska i z daleka,  posiedziałam z księżną Anną Potocką na ławeczce, potupałam w muszli koncertowej, posłuchałam szumów na wodospadzie. porobiłam zakupy łazienkowe w centrum. Szału nie ma, maleńka osada  w lutowym błocku, w pochmurny dzień.

Dzień trzeci. A na trzeci znowu gorzej. Ziściło się to czego się najbardziej bałam. A zapowiadało się tak ślicznie. Tiu tiu, moja współlokatorka Bożena mówiła, że lubi wietrzenie, nie lubi przegrzania więc pomyślałam, że mam szczęście i niepotrzebnie się troskałam. Ale jak mówiła, że lubi tak jak ja, to mówiła, bo w realizacji jej wietrzenie całkiem co innego znaczyły dla każdej z nas. Wietrzenie dla mnie to otwarcie na kwadrans conajmniej szeroko okna rano, w południe i wieczorem a pomieszkiwanie w pokoju przy uchylonym oknie. Dla niej to rozszczelnienie okna na chwilkę popołudniu i wieczorem a poza tym zamknięte okno bo albo jest po zabiegu, albo bolą ja plecy, albo puchnie jej oko a w ogóle boi się panicznie przeciągów. Ja wiem, że moje pojęcie optymalnej temperatury mieści się dużo poniżej średniej więc w drodze kompromisu ustaliłyśmy, że jak Bożena będzie wychodzić na zabiegi i na posiłki to ja wtedy będę otwierała okno szeroko a ona zamknie je gdy wróci. I dopołudnia jest git. Ale popołudniu zabiegów nie ma i zostaje jeszcze wieczór i noc więc ten kompromis troszkę taki zgniły jest i duszno w pokoju. Ale i tu znalazłam rozwiązanie, po południu ( po obiedzie) nie ma już zabiegów więc wychodzę codziennie na długi, powolny spacer i tam się dotleniam na full, by wystarczyło na pół doby. Poza tym okazało się, że mamy totalnie różne poglądy nie tylko na politykę i religię (tu nie ma problemu, te tematy omijamy), na filozofię, wychowanie, wrażliwość także ( tu też da się nie podejmować tematu) na stany lękowe, stosunek do zaufania, sposoby spędzania wolnego czasu ... Zostało tylko zdrowie i ogródek więc jak rasowe eme przelicytowujemy się chorobami i pobytami w sanatoriach oraz plonami i zadbaniem grządek i ogólnie nasadzeń. Ciekawe doświadczenie dla mnie, tak bliskie obcowanie z diametralnie inna kobiełką. Mnie to tak już nie przeraża bo znam Martę. To inne przeciwieństwa ale podstawy różnorodności już przerobiłam. Ale i trudniej bo to trzy tygodnie tak blisko, w jednym, małym, dusznym pokoiku jeszcze mi się nie przydarzyło. Dam radę bo ja tu przyjechałam dla zdrowia i wszystko ma mi się podobać a nie stresować. Hurra, jest coś co nas łączy, to zielona naturalna mineralna Piwniczanka, obie ją lubimy.  

Już po spacerze, tym razem drugą stroną Taboru, dla dotlenienia się i zakupów. Kupiłam magnesik i tenisówki bo w klapkach moja niecałkiem zdrowa stopa wykręcała się i bolało coraz mocniej. A spacerując nad rwącą rzeką zastanawiałam się, czy woda w tej kąpieli mineralnej, wirowej którą mam jako jeden z zabiegów  pochodzi z tej rzeczki, bo kolory miały identyczne. 

Dzień czwarty - Dziś znowu lepiej, to taka huśtawka początkowych dni w nowym miejscu. A to za sprawą dwóch miłych sąsiadeczek ale o tym potem, w następnym poście. Spacer w późnym słońcu ugruntował zmianę, od razu radośniej i więcej kolorów. Będzie nieźle a nawet dobrze, chwilami nawet bardzo dobrze.