Wokół foto

       Fotografuję od wielu dziesiątków lat ale to zdjęcie mojej córeczki jest na okładce wydanej niedawno książki. Jestem zachwycona i dumna, wzruszona i przejęta. To taki namacalny, materialny dowód - no właśnie czego? Sukcesu, satysfakcji, triumfu, spełnienia, zadowolenia .....?

       Ale ja też jestem z siebie dumna. Wstać z ciepluśkiego łóżeczka by rankiem wyjść na dwór w kilkunastostopniowy mróz, z nieswoim psem bo musi, to trzeba wigoru i werwy, wielkoduszności i empatii a nie każda Starka to ma. Na ciepłą piżamkę ubrać polarowe spodnie, grubaśny sweter, ciepłą kurtkę, czapę, szal, rękawiczki i grube trzewiki, to po prostu trzeba mieć jaja. "Oj, tam, oj tam" - powie niejedna właścicielka psa, w tym i moja siostrzyczka - "ja to robię co dzień". Ale jest natychmiastowa gratyfikacja, takie widoki to tylko rankiem. Żeby jeszcze słońce było! Wzięłam na dzisiejszy spacer mój nowym dzielny, sportowy aparacik foto.

       Bo wreszcie go mam - maleńki, kompaktowy, wodoodporny i antywstrząsowy, odporny na niskie temperatury i na mechaniczne uszkodzenia - w sam raz dla Starki!
       Taki idiot foto ale za to co on zabawnego potrafi! A jeszcze nawet nie otworzyłam instrukcji! Mój poprzedni wielki, efektowny, tego nie umiał. Miał 24 krotny zoom i możliwość ręcznego ustawiania  ale co mi z niego jak ręce się trzęsą i wzrok już nie ten a nie chce się nosić ze sobą niewygodnego statywu i okularów.

       Dzień babci zastał mnie w domu rodzinnym a gdy wnuki zadzwoniły z życzeniami, jeden z Warszawki czyli z północy a drugi spod Wrocka czyli z zachodu, to już cała byłam happy. Jak to dobrze mieć takich cudownych menów do kochania!

       Coś mi się popieprzyło z powiększaniem zdjęć, przedtem jak kliknęłam na zdjęcie to powiększało się dwukrotnie a krzyżykiem zamykało a teraz robi się ze zdjęcia tło i nie da się go zamknąć, tylko cały blog. Czy ktoś wie, co się zepsuło i jak naprawić? Podglądałam u innych, u nich normalnie. A ja nic nie grzebałam i nie zmieniałam. Może coś kliknęłam nienaumyślnie. Jak to odkręcić?

       Zaczynam się pakować, jadę na zachód bo zaczynają się ferie w dolnośląskim. Dopóki wnuk Maro będzie chciał spędzać kilka dni z babcią, ja będę na tyle silna i ochocza by tam jechać. Tym razem spotkanie w połowie drogi (nierównej połowie), w Krakowie. Noclegi w uroczym hostelu na Starówce już zarezerwowane, będzie kolęda w Piwnicy pod Baranami i szopki krakowskie. I będzie dużo więcej atrakcji bo dwie noce to trzy dni. A potem na zachodzie rozpieszczanie przez dokarmianie, same niezdrowe dla ciała ale bardzo zdrowe dla duszy pierożki i placuszki.
Kocham Cię Maro! I Ciebie Dżeju też, chociaż już nie masz ferii i nie mogę Cię dopieszczać przed dokarmianie. Ale bardzo się cieszę, że masz kogoś do rozpieszczania.