Ciekawostki przedwiosenne

Lubię gdy stare i nowe jest w symbiozie i sobie nie przeszkadzają. Mnie nie przeszkadzają. I choć nowe jest piękne, dostatnie i solidne, moja sympatia jest po stronie starego. Z wiekiem coraz bardziej. I nie chodzi o zabytki, pałace, dworki - raczej ruiny, przybudówki, oficyny, chatki i domki. Najbardziej widoczne gdy świat jeszcze szary i bezlistny czyli wiosną i zimą. Takie połatane, prowizoryczne a trzymające się mocno, dziadowskie, jak mówi moja znajoma. Czy baba może zdziadzieć? A siostra się zbratać?
Z chatek nad zalewem najbardziej podoba mi się ta zaniedbana, za koronką nieciętych chaszczy. Jeszcze dwa lata nasadzania na mojej działce na skraju, trzy lata czułego zaniedbania i natura zakryje wszystkie ślady mojej ingerencji, mojego jej ucywilizowania  czyli psucia tego, co mi się podoba.
Kupiłam sobie do chatty takie dwie duperelki, obie do grzania w zimne wieczory i poranki. Podstawka miała być do piecyka z 17 cegieł, który zbuduję wiosną a narazie służy do utrzymania temperatury posiłku. A ten robocik to termowentylator. Ekonomiczny, z oscylatorem i ceramicznym wkładem, z wyłącznikiem gdy się przewróci i w promocji 50 %, bo po sezonie.

A tu bocianie gniazdo nad ogródkiem dziecięcym. Fajna symbioza, na pewno zwabi bociany i zwiększy wyż demograficzny.
Czekam na fiołki, to dla mnie symbol wczesnej wiosny. Mniej bazie, tulipany, żurawie, przebiśniegi, pierwiosnki. Wypatruję tych fiołków na codziennych spacerach, znoszę nikłe kępki do domu i wsadzam gdzie popadnie, obok pietruszki, czosnku, cebuli, w słoiczek po pesto i pojemniczek po jogurcie. 
Gdy przekwitną w kuchni przenoszę je do Brzózy. Takie były w zeszłym roku, dorodne i radosne.  

Z mojej boskiej dzierżawy w prawo czy w lewo?