36 stopni Celzjusza

36,6 C to niby normalna temperatura ciała ale gdy na dworze prawie tyle, i to w cieniu, to już nie jest normalnie. Ratujemy się jak możemy. Na tarasie ciurkająca woda i wiejący wiatrak już nie wystarczą, trzeba siedzieć w domu z włączoną klimatyzacją. Młode gotowane ziemniaczki z masłem i koperkiem, mizeria z ogórków działkowych, pomidory do przegryzania, kefir do popijania - nic więcej mi nie potrzeba (oprócz pochmurnego nieba). 

I to w południe bo popołudniu przekroczyło 36,6 C a nawet 40 stopni koło 15 tej. Aż termometr się zapocił. Nie wychodzimy z psem na popołudniowy spacer bo jak to ktoś powiedział: Ubierz futro, zzuj buty i tak pójdź na spacer z psem w południe upalnego dnia a poczujesz jak się wtedy ma pies". 

Niby starka a niemądra. Położyłam się na chwilę, na kocyku i obrusie, wczesnym popołudniem, w półcieniu starej czereśni. Coś do picia, coś do rozrywki i przewracałam się z boku na boczek. Ale mnie zmorzyło gdy położyłam się na brzuszku, wiał lekki wiaterek, szumiały liście, latały motyle. Gdy się ocknęłam, leżałam w plamie słońca. Nie było to długo, może z godzinkę ale wieczorem plecy zaczęły boleć, spanie prawie żadne, wstałam przed szóstą i zebrałam się do domu. W domu dopiero się zobaczyłam. Plecy różowo czerwone, pieką i bolą, smarowanie i natłuszczanie, lekkie ubranko, spanie na brzuszku. Więc narazie, przez kilka dni, takie widoki nie dla mnie.